ในบทความนี้ เราจะนำเด็กๆ ไปเดินทางการเรียนภาษาอังกฤษที่น่าสนุกสนาน ผ่านการเล่าเรื่องที่มีความบันเทิงและกิจกรรมปฏิกรรมที่สนุกสนาน โดยให้เด็กๆ รับรู้ความรู้และทักษะภาษาอังกฤษขั้นพื้นฐานในบรรยากาศที่งดงามและมีความสนุกสนาน。 ขอให้พวกเราเริ่มต้นเดินทางการเรียนภาษาอังกฤษที่มีนวัยสนุกและการท้าทายด้วยกันแล้ว!
กล้าหาญหนุ่มบาง ได้เดินทางไปยังป่าสวรรค์ เพื่อหาแสงเมฆที่สูญหาย
เมื่อไหร่ก็ตาม ในเมืองเล็กๆ มีเด็กหญิงเล็กที่ชื่อว่า ลิลี่ ในเช้าวันอาทิตย์อร่อยหนึ่ง ลิลี่ตัดสินใจจะไปสนุกบนการประหารรักษ์แห่งเงินฝากลับสู่บ้านเด็กๆ ลิลี่จับแผนที่และกระเป๋าเล็กๆ แล้วออกเดินทาง
ขณะที่เธอเดินผ่านสวน ลิลี่เห็นกลุ่มนกบินอยู่ที่ฟ้า พวกเขากำลังเรียกเรียกกันด้วยเสียงเสียงร้องกลัวเกี่ยวกับที่ลับที่พวกเขารู้ ลิลี่ตามหลังนก และไม่นานเธอก็ถึงถ้ำที่มีบางอย่างน่าสนใจ
ในถ้ำนั้น มีกล้องมาเหล็กที่สามารถพูด มันกล่าวว่า “ยินดีต้อนรับ ลิลี่ คุณได้แสดงความกล้าหาญมาตามฉัน แต่คุณยังต้องทำภาระหนึ่งอีกก่อนที่จะเปิดเผยซากที่ฝากไว้”
กล้องกล่าวว่า “ฉันไม่ใช่ต้นไม้ แต่ฉันยังยืนสูง ฉันไม่ใช่แม่น้ำ แต่ฉันยังไหลเสมอ ฉันคืออะไร?”
ลิลี่คิดแล้วจึงบอกว่า “ฉันคือคอลัมน์”
กล้องยิ้มและเปิดเผยกระเป๋าที่ซ่อนอยู่ ลิลี่เปิดกระเป๋าและพบหน้ากล่องสวยงามที่เธอรู้ดีว่าเป็นของที่มีค่าที่เธอจะรักชื่นชอบตลอดชีวิต
ด้วยฉากหลังยิ้มใหญ่ ลิลี่ยังคงการประหารรักษ์ของตนเองด้วยความตื่นเต้นที่ยังมีอีกมากมายที่วันนั้นจะมีมาเสมอ ลิลี่เรียนรู้ว่าความกล้าหาญ ความสนใจ และการได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อนที่รักจะนำไปสู่ความค้นหาที่ยอดเยี่ยม
สวัสดีครับ โอดีตเพื่อนๆ! ฉันจะไปสนามป่าทันเกล้า ตามหาเงาเงินแสงแถบที่เสียหายไปแล้ว
ตาลุงเหมียวตะโกนขึ้นมา และสงสัยว่า: “เทาะลุง? แน่นอนไหม? นี่เป็นตำนานที่งดงามนี้! ใช่ไหม?”
ตาลุงบลูนอนกล่าวต่อ: “ใช่นะ ฉันได้ยินว่านั่นมีดอกไม้งดงามและสัตว์ที่มีพลังเฉพาะเจาะจง ฉันต้องการหาเทาะลุงที่เสื่อมไปนี้เพื่อนำมาให้ทุกคนดูเฉพาะ”
ตาลุงแก้วกล่าวกันเตือน: “ตาลุงบลูนอน คุณต้องระมัดระวัง มีสัตว์ที่อันตรายในป่าที่หลอมแห่งนี้เลย!”
ตาลุงบลูนอนยิ้มและตอบ: “ฉันรู้แล้ว ฉันจะระมัดระวังไว้ ฉันเชื่อใจตนเองว่าฉันจะหาพบเทาะลุงได้”
จึงตาลุงบลูนอนขึ้นบนจักรยานของเขา และเดินทางตามทางเล็กในสวน ตลอดทางนั้นเขาได้บังเอิญเจอกับสัตว์เล็กๆ ที่สงสัยว่าจะไปที่ที่ไหน
“ตาลุงบลูนอน คุณกำลังไปป่าที่หลอมไหม?” หนูของแม่แมงงูบถาม
“ใช่นะ ฉันต้องการหาเทาะลุงที่เสื่อมไปนี้อย่างแน่นอน” ตาลุงบลูนอนตอบโดยแน่ใจ
เขาผ่านพื้นที่ดอกไม้แห่งหนึ่งต่อหนึ่ง กระโดดเหนือแม่น้ำเล็ก และผ่านสะพานเล็กๆ ตาลุงบลูนอนก็ได้ถึงชายแดนของป่าที่หลอมเสมอ
ป่านั้นมีต้นไม้สูงและหนา แสงแดดส่องผ่านกิ่งไม้เข้ามา ทำให้เกิดรูปแบบแสงเงาเหนือพื้นดิน
ตาลุงบลูนอนเดินเข้าป่าอย่างระมัดระวัง หูของเขาหงิดขึ้นเพื่อฟังเสียงรอบๆ จนกระทั่งเขาได้ฟังเสียงร้องที่ลงหลัง
“เสียงนี้เหมือนจะสะอาดกล้าว ฉันต้องระมัดระวังไว้!” ตาลุงบลูนอนตอบว่ายังหวาดหวั่น
เขาเร่งดำเนินการต่อไป และในตอนนั้น หนึ่งตายงูยักษ์ขนาดใหญ่ได้กระโดดออกมาจากหลังต้นไม้
“ออกมานะ หนูเหมียว คุณเดินเดินเดียวนี่ที่นี่เพื่ออะไร?” ตายงูยักษ์ถาม
“ฉันกำลังหาเทาะลุงที่เสื่อมไป คุณเห็นมันเคยไหม?” ตาลุงบลูนอนตอบโดยไม่หวาดหวั่น
ตายงูยักษ์คิดแล้วกล่าว: “ฉันรู้ที่หนึ่งที่อาจมีเทาะลุง แต่ต้องระมัดระวังว่านั่นเป็นที่ที่อันตราย”
ตาลุงบลูนอนยิ้มและตอบ: “ขอบคุณมาก ฉันจะตามไป”
ตาลุงบลูนอนตามหลังตายงูยักษ์ และในที่สุดเขาก็ได้มาถึงพื้นที่โปรงที่ซ่อนเร้น ที่นั่นเขาได้หาพบเทาะลุงที่มีสีสวยงาม
หนึ่งของของเทาะลุงมีส่วนเชื่อมต่อกับท้องฟ้า และอีกของเชื่อมต่อกับดอกไม้ที่เปิดดอกอย่างเฉพาะเจาะจง
“ฉันหาพบแล้ว! เทาะลุงนี้อยู่ตรงนี้!” ตาลุงบลูนอนกล่าวด้วยความยินดี
ขณะที่เทาะลุงยังมีอยู่ มีข้อความลอยลงมาจากท้องฟ้า บนข้อความนั้นมีข้อความว่า: “ขอบคุณตาลุงบลูนอน อาญาและความยืนแข็งของคุณได้รับการขวัญโลดจากเทาะลุง เขาให้คุณนำความบรรยายนี้กลับไปและบอกให้ทุกคนทราบเรื่องการเดินทางของคุณ”
ตาลุงบลูนอนนำความบรรยายจากเทาะลุงกลับบ้าน บทเรื่องของเขาได้แพร่หลายออกไปทั่วราชอาณาจักร และทุกคนรู้สึกเป็นเกียรติเนื่องจากความกล้าหาญและความฉลาดของตาลุงบลูนอน
สะพานแบบเทพย์นี้? แน่นอนแล้ว! นี่เป็นเรื่องเทพย์ที่งดงามมาก!
เมื่อเช้าแก้วแสงแดงสวยงาม หมองมีนและหมองหล่อ กำลังเล่นอยู่ในสวนสาธารณะ พวกเขาเห็นเห็นกลุ่มหางบังคับสีสันติ หมองมีนกลัวว่า “วายหล่อ หางบังคับนี้ดูเป็นสีอะไร? หล่อ?”
หล่อได้ใช้หินเล็กๆ กระทบหางบังคับ บอกว่า “คุณคิดว่ามันเป็นสีแดงไหม?”
หมองมีนคิดลงมาก่อนกล่าวว่า “ฉันคิดว่ามันเป็นสีส้ม ตามจุดเล็กๆ สีน้ำเงินบนหางของมัน”
พวกเขาก็ดูต่อไป หล่อบอกว่า “แล้ว หางบังคับมีสีเหลืองและสีดำเช่นนั้น มันดูเหมือนกำลังเล่นตลก”
หมองมีนเห็นแล้วยอมรับว่า “ใช่นั้น มันมีนากดูงามมาก” และบอกว่า “เรายังจะหาหางบังคับอื่นได้ไหม?”
พวกเขาเดินตามทางเล็กๆ ก็หาได้หางบังคับสีแดงหนึ่ง หมองมีนกลัวว่า “ดูนี้เป็นหางบังคับสีแดง มันแตกต่างจากหางบังคับสีน้ำเงินนั้น”
หล่ออีกครั้งใช้หินเล็กๆ กระทบหางบังคับ บอกว่า “คุณคิดว่าหางบังคับนี้เป็นสีแดงไหม?”
หมองมีนดูจากนานๆ กล่าวว่า “ใช่แล้ว หางบังคับนี้เป็นสีแดง มันมีจุดเล็กๆ สีแดงบนหาง แตกต่างจากหางบังคับสีน้ำเงิน”
พวกเขาก็เดินต่อไป หางบังคับสีดำหนึ่ง หมองมีนบอกว่า “หางบังคับนี้เป็นสีดำ มันไม่มีตราสีบนหาง”
หล่อกระทบหางบังคับด้วยหินเล็กๆ บอกว่า “คุณคิดว่าหางบังคับนี้เป็นสีดำไหม?”
หมองมีนยอมรับว่า “ใช่แล้ว หางบังคับนี้เป็นสีดำ มันไม่มีตราสีบนหาง แตกต่างจากหางบังคับสีแดง”
พวกเขาก็เล่นต่อไปในสวนสาธารณะ ดูหางบังคับต่างๆ หมองมีนบอกว่า “วันนี้เรามีความสุขมาก รวมถึงที่เราได้เรียนรู้เกี่ยวกับหางบังคับต่างๆ และเรียนรู้ว่าจะบอกสีของมันด้วยภาษาอังกฤษ”
หล่อยิ้มแล้วบอกว่า “ใช่นั้น พวกเราไม่เฉพาะได้รู้ข้อมูล แต่ยังได้สนุกสนานกับช่วงเวลาที่เราใช้เวลาเล่นกันในสวนสาธารณะ”
ผ่านการเล่นเล็กๆ นี้ หมองมีนและหล่อไม่เฉพาะได้เรียนรู้ว่าจะบอกสีของหางบังคับด้วยภาษาอังกฤษ แต่ยังได้เพิ่มความมีความรู้สึกกันด้วยกันด้วย
，，！หล่องๆ ต้องดูแลตัวเองด้วยนะ แล้วว่าในป่าสวรรค์มีสัตว์ที่สะเทือนใจบ้างน่ะ
“ไม่ต้องกลัว ฉันจะปกป้องคุณ” พื่อนของตัวเล็ก หมีไก่ มองให้ดูด้วยหามแข็งแกร่งของตน ซึ่งดูเหมือนว่ามันจะปกป้องตัวเล็กได้
“แต่ตัวเล็ก หมีไก่ สิ่งมีชีวิตนั้นดูเหมือนว่าจะสะท้อนว่ามันร้ายแรงมาก” ตัวเล็กเสียงดูเหมือนว่ามีความกลัว
หมีไก่ยิ้มและพูด “อย่ากลัว ตัวเล็ก พ่อแม่และลูกยังรอคุณ แต่ในป่ามีสิ่งมีชีวิตที่อันตรายบางอย่าง แต่เมื่อเราเข้าใจกันดีเรียบ จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น”
พวกเขายังเดินไปต่อ หมีไก่ใช้หามแข็งแกร่งของตนเพื่อเคียงตัวเล็กให้รู้สึกมีพลังและกำลังใจ
ไม่นานหลังจากนั้น พวกเขาได้มาถึงพื้นที่โปร่งออก แสงแดดเข้าผ่านกิ่งไม้ทำให้เกิดรูปแบบแสงเงาที่สวยงาม
“ดูแล้วตัวเล็ก พายางมันเป็นป่าที่สวยงามมาก” หมีไก่พูดกับความยิ้ม
ตัวเล็กมองขึ้นเห็นท้องฟ้าสีฟ้าสด กลุ่มก้อนเมฆลอย ต้นไม้มีเถ้าขาวที่มีมี้และนกบินล่างต้นไม้ร้องเพลง
“ใช่นั้น หมีไก่ ที่นี่เป็นป่าที่สวยงามมาก” ตัวเล็กยิ้มตอบ
ขณะนั้น ลมเข้ามาพากันสับสน นำมาความหอมของดอกไม้แห่งป่า ตัวเล็กใช้หามของตนเข้าหายืนยันกลิ่นและรู้สึกความสะอายและความเงียบของธรรมชาติ
“หมีไก่ คุณรู้ไหม?” ตัวเล็กบอก “ฉันรู้สึกว่าที่นี่เหมือนโลกนิสัยรักที่มีมา”
หมีไก่เห็นเห็นและบอก “ใช่นั้น นี่เป็นบ้านของเรา เราต้องปกป้องมันอย่างดี”
พวกเขายังคงเดินต่อในป่า และบนทางพวกเขาได้บนหน้าใจสัตว์ที่น่าสนใจมากมาย มีหนูปอนที่สามารถพูดได้ หนูหลวงที่กระโดดตกไปมา และหมีที่หลับอยู่ในหลุมไม้
“ตัวเล็ก ดูแล้วนั่นหนูนกเหมือนว่าดูเหมือนว่ามันงดงามมาก” หมีไก่ติดตามหนูนกที่มีเนื้อปีกสีสวยงาม
ตัวเล็กตระงงดูหนูนกนั้น ซึ่งมีเนื้อปีกที่มีสีเหมือนดอกไม้ยอดป่า และเสียงร้องที่เหมือนว่ากำลังร้องเพลงเกี่ยวกับสวยงามของป่า
“ใช่นั้น หมีไก่ มันงดงามมาก” ตัวเล็กบอก
ขณะนั้น พวกเขาได้ยินเสียงที่แปลกไป ซึ่งมากับความหวานและเริ่มเข้ามาใกล้กว่าและเข้ามามากขึ้น ตัวเล็กและหมีไก่เปลี่ยนสายตากัน พวกเขารู้ว่า การเดินทางใหม่ในการประมงกำลังเกิดขึ้น
ไม่มีอะไรเลย ฉันเชื่อใจอิสระของตัวเอง ฉันเชื่อว่าฉันสามารถหาถึงเงาอ่อนได้
ในบ่ายที่มีแสงแดดระลอกโลก หนูเจ้าหญิงหนูเบลล์นั่งอยู่ข้างหน้าหน้าต่าง มองไปที่สวนหลังบ้านที่มีดอกไม้แข่งขันกันในการสวยงาม หญ้าที่เขียวเหนียวนั่น แสดงให้เห็นภาพที่มีชีวิตชีวาเป็นอย่างมาก หนูเบลล์ทันทีก็จำได้ถึงนิทานเก่าแก่หนึ่ง ที่กล่าวถึงแถบป่าที่มีรายละเอียดเรียกว่า ป่าที่มีความฝัน ซึ่งมีเส้นแสงแฟล็กที่เสียหายที่ยังไม่ถูกหาพบ นั่นเป็นเส้นแสงแฟล็กที่มีความเฉพาะเจาะจงและความฝันดี
หนูเบลล์รุ้งขึ้นมาและตัดสินใจที่จะไปหาเส้นแสงแฟล็กนั้น มันใส่เสื้อเหลืองที่ชอบที่สุดของตน ถือตะกร้าของตน และกลับหน้าใจกล้ามอย่างแน่นหนาที่จะเดินทางไปยังป่าที่มีความฝัน
บนทางทางของตน หนูเบลล์ได้พบสัตว์เลี้ยงลูกสาวหลายตัวที่มองเห็นมันเป็นนักออดเดอะดินเล็กน้อย
“สวัสดีหนูเปลี่ยม！เรื่องที่คุณไปที่ไหนนี้?” หนูสัตว์จากต้นไม้กระโดดลงมา
“ฉันจะไปป่าที่มีความฝัน เพื่อหาเส้นแสงแฟล็กที่เสียหาย” หนูเบลล์ตอบ
หนูสัตว์ที่มองเห็นตะลึงตะลึง “แน่นอนว่านั่นเป็นนิทานที่งดงาม!”
หนูเบลล์เอ่ยมือ และกลับหน้าใจเดินต่อไป มันผ่านพื้นที่ดอกไม้หลากหลาย กระโดดเหนือแม่น้ำเล็ก และผ่านสะพานเล็ก ทุกครั้งที่มีปัญหา หนูเบลล์ก็จะหยุดหายใจ และเชื่อว่ามันจะพบเส้นแสงแฟล็กได้
ในที่สุด หนูเบลล์ก็มาถึงขอบป่าที่มีความฝัน ต้นไม้ในป่าสูงส่วนหนึ่ง แสงแดดที่เข้ามาผ่านรอยโค้งของต้นไม้ ทำให้เกิดแสงสีสันที่มีรอยแบบ
หนูเบลล์เข้าป่าอย่างเงียบๆ หูของมันยืนขึ้นมายอด ฟังเสียงรอบๆ
ทันที มีเสียงเสียงร้องลงมาจากฝั่งต้นไม้
“อ่อนหนู คุณเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดินเดิน
เสียงนี้ได้ยินได้ดังว่าแย่ตัว ฉันต้องระมัดระวัง!
，ต้องระมัดระวังไหนนี้ครับ ！
: อะๆ แล้ว น่าจะต้องระมัดระวังมากยิ่งแล้ว พอดี ฟื้นฟูนานตอนนี้แล้วแค่ว่า มีอะไรปฏิกายที่กลัวอยู่ในป่านี้บ้างเหล่าว่า?
: ใช่นั้น ๆ มีสัตว์มหาศาลเป็นกิ่งกลุ่ม สัตว์รุนแรงเป็นหมา และมีม้าเดี่ยวที่สะท้อนกลัว. แต่ไม่ต้องวิตกกังวล ทำไมรวมกันเอาะ พวกเราจะปลอดภัยดีมาก
: ยิ่งนี้ แม่ ผมจะเอาตามแม่ด้วย แต่แม่จะรู้จักว่า จะเห็นเจาะจงได้ว่ามันเป็นสัตว์ที่อันตรายหรือไม่?
: สามารถตรวจสอบได้จากเสียงเรียกและการกระทำของมัน. ตัวมันเช่น กิ่งกลุ่มจะมีเครื่องหนาม หมาจะเต้นรำ และม้าเดี่ยวอาจจะปรากฏขึ้นอย่างทันที
: หวางอย่างใดนัก แม่ แต่มันเป็นสิ่งที่ทันทีนี้น่ากลัว
: ใช่นั้นเราต้องระมัดระวังเอาะ. จำไว้ได้ว่า เมื่อเราเป็นหนึ่งเดียวกันกันเอาะ ไม่มีอะไรที่จะกลัว
: จะจำไว้เอาะ แม่. พวกเรากำลังเดินทางไปแล้ว ผมเร่งด้วยที่จะหาลึกแสงเหลืองที่เสียไปแล้ว!
: ใช่นั้น ให้เร่งขึ้นไป หวังว่าการเดินทางของเราจะเสร็จสมบูรณ์และหาถึงสีเหลืองนี้ที่ดีงามนี้ด้วย.
อย่างไรที่จะไปที่นี่ด้วยเองแล้วนี้
แกะบันไดที่เล่นเล่นเดินทางผ่านสวนของมันอย่างดีๆ และเข้าใจต่าง ๆ หนึ่งในอีก แกะบันไดบอกว่า:
“ไฮ้ สุนัขเล็ก! คุณทำอะไรอยู่ที่นี่ใช่ไหม?”
สุนัขเล็กจับตาขึ้นมา ยิ้มอย่างเรียบร้อยตอบว่า:
“ฉันกำลังเดินเดินพักผ่อนนี้ คุณมาที่นี่ก็ไหม?”
แกะบันไดตอบว่า:
“ฉันกำลังมองหาลำแถบแสงสีที่สูญหาย หนึ่งในพื้นที่ของป่าเหมาะกับนกเรียบ”
สุนัขเล็กก็เห็นและตาของมันก็สว่างขึ้นและบอกว่า:
“จริงไหม? นี่น่าทึ่งมาก! ฉันจะเอาเองมาช่วยคุณหนึ่งพร้อมกัน”
จึงตามนั้น แกะบันไดและสุนัขเล็กก็ยังคู่กันตามการออกสำรวจการหาลำแถบแสงสีที่สูญหาย พวกเขาผ่านผลไม้ป่า กระโดดตลอดเส้นทางแม่น้ำ และตลอดเวลาเฉลิมชมกันทางบริบาโลเดิม
สุนัขเล็กบอกว่า:
“เห็นนี้หรือเช่นไหม! ดอกไม้นั้นงดงามมาก”
แกะบันไดตอบว่า:
“ใช่นะ เมื่อเราอยู่ที่นี่ดอกไม้ด้วยหลายสีเหมือนลำแถบแสงสี”
พวกเขาก็เดินไปต่อไป จนกระทั่งมีลมกระโชกผ่าน ฝูงกลมอากาศเกิดขึ้นและเมฆบังแคบลง แกะบันไดและสุนัขเล็กก็ขึ้นมือกันและใช้ปลอดภัยเอากันข้างเคียง ข้ามป่าอย่างทั้งใจ
สุนัขเล็กบอกว่า:
“ไม่จำเป็นจะหวาดกลัว ฉันอยู่ตรงนี้ พวกเราจะปลอดภัย”
แกะบันไดช่วยตอบว่า:
“แก่นฉันที่เรียก ใจฉันรู้สึกแน่ใจและสบายใจมาก”
หลังจากที่พยายามหนัก แกะบันไดและสุนัขเล็กก็เจอกันกับลำแถบแสงสีที่มีศัพท์ดวงใสเป็นระดับที่สวยงามด้วยความสว่างที่มีสองมิติในแสงแดด แสงสีเจ็ดเหมือนสะพานที่นำไปสู่สิ่งที่น่าตื่นตระหนก
แกะบันไดเหลือกว่า:
“เราพบแล้ว! นี่ก็คือลำแถบแสงสีที่สูญหายนี้”
สุนัขเล็กบอกว่า:
“เลยย์! พวกเราทำเรียบร้อยแล้ว”
พวกเขาก็ยังคงตายอยู่ด้วยลำแถบแสงสีที่งดงาม และรู้สึกดีเป็นที่ยอมรับว่าเป็นครั้งที่สำเร็จ การออกสำรวจนี้ไม่เพียงแค่ช่วยพวกเขาหาลำแถบแสงสี แต่ยังช่วยพวกเขาเป็นเพื่อนที่ดีกันด้วย
คุณกำลังค้นหาแก้วแสงเมฆที่สูญหาย คุณเคยเห็นมันมั้ย?
เมื่อเห็นหน้าเปิดของเหล่าผีเสื้อบินร่องโรย หนูหนูหนูกลับตอบกล่าวว่า “น่าจะเป็นความเล่าขานที่บอกกันว่ามีเพียงแค่ในป่าที่มีความฝัน”
หนูหมายขาวที่มีความยืนยันในตาเข้าใจว่า “ฉันเชื่อว่า หากฉันกลับเดินไปด้วยความกล้าหาญ ฉันก็จะพบมันได้”
จึงเหล่าหนูหมายขาวได้เดินข้ามจากหญ้าป่าหลายกลุ่ม และกระโดดข้ามแม่น้ำ ผ่านสะพานเล็ก ๆ และบนเดินทางนี้ หนูหมายขาวได้เจอกับสัตว์เล็กๆ หลายตัวที่ต่างแสดงความสนใจและเชิดชูชาติต่อการออกเดินทางของหนูหมายขาว
“หนูหมายขาว ขอให้มีความปลอดภัยในทางของคุณ!” หนูสัตว์เล็กบนต้นไม้ย่างหนึ่งว่า
“ขอบคุณทุกคน ฉันจะระมัดระวัง” หนูหมายขาวยิ้มและตอบกลับ
เมื่อหนูหมายขาวบุกเข้าไปยังดินแดนลึกของป่า ต้นไม้เริ่มมีจำนวนมากขึ้นและแสงแดดที่เข้ามาผ่านรอยหน้าของต้นไม้เปิดเผยภาพแสงและเงาที่มีทิศทาง
ทันที มีเสียงเตือนเสียงร้องตัวหนึ่งที่ทำให้ป่าเสียงง่าย
“เสียงนี้เหมือนจะมีอะไรที่น่ากลัว ฉันต้องระมัดระวัง!” หนูหมายขาวมองไปทั่วและกลับมาเดินไปด้วยความกล้าหาญ
และเมื่ออยู่บนทาง หนูหมายขาวได้เห็นหมาป่ายังหลังต้นไม้
“หนูหมายขาว อย่างไรที่นั่นตัวเดียวของคุณยังอยู่นี่” หมาป่าเรียกด้วยเสียงที่ลงหลังและเสียงที่หนึ่งในนั้น
หนูหมายขาวตอบกลับอย่างเงียบๆ “ฉันกำลังหาสีแสงที่เสียหาย คุณเคยเห็นมันหรือไม่?”
หมาป่าคิดแล้วก็บอก “ฉันรู้สถานที่หนึ่งที่อาจมีสีแสง แต่ต้องระมัดระวัง เนื่องจากมันเป็นที่ที่เรียบร้อย”
หนูหมายขาวยิ้มตอบ “ขอบคุณมาก ฉันจะตามหมาป่าไปด้วย” และตัดสินใจที่จะตามหมาป่าเพื่อต่อตามสีแสงที่เสียหาย
ฉันรู้ว่าที่นี่อาจมีแรงบี้ แต่ต้องระมัดระวัง เพราะนี่เป็นสถานที่ที่เป็นอันตราย
เรื่องนี้เล่าถึงความลึกลับที่ถูกลืมไปในดินแดนหนึ่งของป่าที่ห่างไกล ในจุดที่มีกลุ่มไม้บริเวณที่กล่าวกันว่าซ่อนอยู่ร่วงงามที่สวยงามของธรรมชาติ ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ที่น่าเชื่อมั่นและลึกลับของความเป็นอยู่แห่งธรรมชาติ หนูสีขาวและหนูสีขาวที่กำลังออกเดินทางไปเลือกตัวในป่าได้พบแผนที่โบราณที่แสดงทางไปสู่งามสวยงามนี้
หนูสีขาวบอกว่า: “วายแห่ง งามที่แสดงในแผนที่นี้มันเหมือนจะงามมาก ฉันต้องการหามันมาก”
ขณะที่นั้น หนูเขาหนึ่งตัวที่มีอายุเก่าขึ้นและมีตาที่สว่างด้วยความศึกษาปรากฏตัวขึ้นมา
หนูเขาบอกว่า: “หนูสีขาว งามนี้ไม่ใช่งามทั่วไป นั่นเป็นงามที่ทำลายแล้ว ตามเรื่องราวกล่าวว่าเพียงผู้ที่มีความกล้าและความโชคดีเท่านั้นที่จะพบมัน”
หนูสีขาวได้ยินแล้วจึงรู้สึกความสนใจและความหวัง
หนูสีขาวถามว่า: “งามที่ทำลายแล้วนั่นอยู่ที่ไหนมันเลย?”
หนูเขาที่มีอายุเก่าชี้ที่ตรงที่มีลายหมายบนแผนที่
หนูเขาบอกว่า: “ตามแผนที่นี้ งามที่ทำลายแล้วอยู่ในจุดที่ยิ่งกว่างในป่านี้ แต่ที่นั้นมีอันตรายมาก คุณจะต้องระมัดระวัง”
หนูสีขาวยืนยันว่า: “ฉันจะหางามที่ทำลายแล้วมาก็ตาย ฉันพร้อมแล้ว”
หนูเขาที่มีอายุเก่าชมหนูสีขาวที่มีตาที่ยืนยันอย่างแน่นนี้แล้วแสดงภาพดวงใจที่ยินดีและบอกว่า: “ฉันเชื่อใจคุณ หนูสีขาว”
หนูสีขาวได้พกแผนที่และรับคำสวดสวยของหนูเขาที่มีอายุเก่า แล้วเดินทางไปหางามที่ทำลายแล้ว มันเดินผ่านป่า และข้ามแม่น้ำ และข้ามภูเขา ตลอดทางมีสัตว์เลี้ยงลูกขวัญมากมายที่มีความสนใจกับการเดินทางของหนูสีขาว
นกบอกว่า: “หนูสีขาว ทำไมคุณจะไปหางามที่ทำลายแล้วนั้น?”
หนูสีขาวตอบว่า: “เพราะฉันต้องการเห็นงามที่งามที่สุดในโลก ฉันต้องการแสดงให้เห็นว่าความกล้าและความยืนยันมีอำนาจ”
หลังจากที่หนูสีขาวเดินทางมากๆ ในที่สุดมันก็ได้มาถึงจุดที่ยิ่งกว่างในป่า นั่นเป็นพื้นที่บริเวณเปิดที่มีงามสวยงามของท้องฟ้าข้างหน้าในสีสันที่หลากหลายเหมือนเป็นธรรมชาติที่แสดงความเป็นอยู่ของมันต่อผู้กล้า
หนูสีขาวกวนเสียงว่า: “ฉันพบแล้ว! งามที่ทำลายแล้ว!”
ขณะที่นั้น มีข้อความลอยลงมาจากท้องฟ้า บนข้อความมีข้อความที่บอกว่า: “ขอแสดงความยินดี หนูสีขาว ความกล้าและความยืนยันของคุณได้รับการฉลองจากงาม คุณสามารถพาความโชคดีนี้กลับไปที่ราชอาณาจักรและบอกความเรื่องราวของการเดินทางของคุณให้กับทุกคน”
หนูสีขาวพาความเป็นอยู่ของงามกลับบ้าน และเรื่องราวของมันได้แพร่หลายออกไปทั่วราชอาณาจักร ทุกคนรู้สึกเป็นเกียรติกับความกล้าและความยืนยันของหนูสีขาว
เรื่องนี้บอกให้เราทราบว่า: ไม่ว่าจะเผชิญกับปัญหาอะไร หากเราเอาใจใส่และยืนยันต่อไป นั่นจะมีสิ่งที่เราจะพบของเราเอง ที่เป็นความศรัทธาของเราเอง
ฉันพบแล้ว! แรงบริสุทธิ์ก็อยู่ตรงนี้!
ในช่วงบ่ายที่แสนเย็น หมาหมูบล็อคสต๊อปที่กลางสวนที่เป็นปริศนา ตาของมันเติบโตและมีความสนใจสว่างสวย มันมองรอบๆ และดอกไม้ทั่วไปเลี้ยงออกเพลิงในลม แสงแดดที่ผ่านลวดไม้เป็นรูปแบบแสงแปลกประหลาด
จังหวะที่หนึ่ง มองเห็นหลักหินเก่าที่ติดตั้งอยู่ บนหลักหินมีข้อความหนึ่งว่า “หมาหมูที่กล้าหาญ ไปสู่ป่าที่ทรงอาลัย หาเครื่องแสงเหลืองที่เสียหาย”
หมาหมูบล็อคสต๊อปตะโกนขึ้นมากับความตื่นเต้น มันตัดสินใจที่จะเดินทางออกเดินทางเพื่อการอุทิศเพื่อความสุข มันขึ้นบนจักรยานของมันและขี่เร็วออกไปตามหลายทางที่แสนจับหยุด
ตามทางเดินทาง หมาหมูบล็อคสต๊อปได้เผชิญกับสัตว์เล็กๆ หลายตัวที่ติดตามสอบถามทางของมัน
“เฮ้ย เพื่อนๆ! ฉันจะไปป่าที่ทรงอาลัยหาเครื่องแสงเหลือง นะครับ” หมาหมูบล็อคสต๊อปประกาศ
จอมมังกรขึ้นมาและบอก “เครื่องแสงเหลือง? นั่นเป็นตำนานที่งดงาม! นะครับ”
หมาหมูบล็อคสต๊อปเห็นชอบและเดินทางต่อไป มันขี่จักรยานข้ามพื้นที่ดอกไม้ที่มีมาก ข้ามแม่น้ำเล็ก และข้ามสะพาน จนเกิดเสียงร้องลั่นที่เลวร้ายที่เข้ามาทำลายความสงบ
“เสียงนี้ดูเหมือนว่าจะตายตาย ฉันต้องระมัดระวัง!” หมาหมูบล็อคสต๊อปกล่าว
มันเร่งด้วยการเดิน และเดินต่อไป ขณะที่มันกำลังเดินไป หมาหมูบล็อคสต๊อปเห็นหมาป่ามหึมาปรากฏตัวออกมาจากหลังต้นไม้
“อ๊ะ หมาหมู นายตัวเดียวอยู่ที่นี่ก็ไหม?” จอมมังกรบอกเสียงที่ลั่นล้าหลวงและแย้ม
หมาหมูบล็อคสต๊อปตอบ “ฉันกำลังหาเครื่องแสงเหลือง คุณเคยเห็นมันมั้ย?”
จอมมังกรคิดแล้วจากนั้นบอก “ฉันรู้ที่ที่อาจมีเครื่องแสงเหลือง แต่ต้องระมัดระวัง เป็นที่ที่เป็นอันตราย”
หมาหมูบล็อคสต๊อปก้มมือเห็นชอบและตามหลังจอมมังกร สุดท้ายก็ได้มาถึงสวนที่ลับๆ หมาหมูบล็อคสต๊อปก็พบเครื่องแสงเหลืองที่มีสีที่วิวัฒน์สวยงาม หนึ่งด้านของเครื่องแสงเหลืองต่อไปไปที่ฟ้า และด้านอื่นเป็นดอกไม้ที่งดงามที่บาน
“ฉันพบแล้ว! เครื่องแสงเหลืองก็อยู่ที่นี่!” หมาหมูบล็อคสต๊อปตะโกนกล่าว
ขณะที่มันกำลังตะโกน ข้อความที่ออกมาจากท้องฟ้าบอกว่า “ยินดีที่ได้รับการขอร้องของความกล้าหาญและความยืนเยื้อนของคุณ หมาหมูบล็อคสต๊อป คุณสามารถนำความทรงจริงนี้กลับไปที่ราชอาณาจักรและบอกความเรื่องที่น่าสนใจของความอุทิศของคุณ”
ขอแด่ลูกขาว ความกล้าหาญและความยั่งยืนของคุณได้รับการฉลองด้วยเงาอาทิตย์สีเมฆ。ตอนนี้คุณสามารถพาความอภัยนี้กลับเข้าประเทศ และบอกเรื่องการออกเดินทางของคุณให้ทุกคนทราบ
บลูกลายกล่าว:“ฉันหาแค้วแสงสีเทาแล้ว มันเป็นสิ่งที่ดูงามมากเลย! ฉันจะบอกเรื่องการออกปฏิบัติการของฉันให้กับเพื่อนๆของฉันทุกคน。”
กษัตริย์ฟังบลูกลายบอก รู้สึกดีมาก และเขาทำการรางวัลบลูกลายด้วยเหรียญที่มีแสงสว่างเพื่อเป็นการเฉลิมชมความกล้าหาญและความสมองอันดับของเขา。
กษัตริย์กล่าว:“บลูกลาย เรื่องราวของการออกปฏิบัติการของคุณทำให้เราทุกคนรู้สึกเป็นเกียรติมาก. คุณไม่เพียงที่จะหาแค้วแสงสีเทา แต่ยังเรียกยึดความสำคัญของความกล้าหาญและความยืนยันให้กับเราด้วย。”
บลูกลายถือเหรียญด้วยความยินดีใจที่มาก และเขาตัดสินใจที่จะแจกแจงความอภิมานให้กับประชาชนมากมาย จึงเริ่มแจกแจงเรื่องราวการออกปฏิบัติการของเขาในโรงเรียน。
บลูกลายกล่าว:“เพื่อนๆของฉัน คุณรู้ไหม? ฉันหาแค้วแสงสีเทาแล้ว มันตั้งอยู่ในดินแดนป่าสวยงามที่ลึกลงไปที่สุด. ทางเราเพียงจะต้องกล้าหาญในการเผชิญหน้ากับความยากลำบากและยืนยันต่อไป แล้วเราก็จะพบแค้วแสงสีเทาของเราเองได้”
เด็กๆที่ฟังบลูกลายบอกได้รู้สึกความสนใจและความหวัง พวกเขาตัดสินใจที่จะไปป่าสวยงามที่ลึกลงไปที่สุดเพื่อหาแค้วแสงสีเทาของตัวเองด้วย。
เด็กๆกล่าว:“บลูกลาย คุณเป็นนักปฏิบัติการที่เลิศ! เราตั้งใจที่จะไปป่าสวยงามที่ลึกลงไปที่สุดเพื่อหาแค้วแสงสีเทาด้วย คุณจะนำเราไปได้ไหม?”
บลูกลายยิ้มและยอมรับ แล้วเขานำเด็กๆไปด้วยกัน ตั้งต้นการเดินทางค้นหาแค้วแสงสีเทาของพวกเขาเองแห่งนี้。
ไม่ว่าจะเผชิญกับความท้าทายใดก็ตาม หากเรากล้าหาญที่จะเผชิญหน้าและยังคงสู้เพื่อตนเอง เราก็จะพบกับทางแสงเมฆของตนเอง
ในทางชีวิตของเรา ทุกคนจะต้องเผชิญกับความยากลำบากที่แตกต่างกันโดยทั่วไป บางครั้งมันเหมือนเขาหินสูงส่วนใหญ่ที่ทำให้เรารู้สึกเหมือนไม่สามารถข้ามเข้าไปได้ แต่หากเรากล้าหาญที่จะเผชิญหน้ากับมันและยังคงเข้มงวดในความพยายาม ต้องการบอกว่าเราจะพบทางสีสันสวยงของตัวเอง
จบทั้งหมด จบนั้น ความทรงจำของเด็กชายเล็กนั้นที่เดินทางยาวโดยค้นหาลูกเขียวสีสันที่สูญหาย มันเจอกับความยากลำบากมากมาย บางครั้งเขารู้สึกตื่นตระหนกและอยากที่จะละทิ้ง แต่ทุกครั้งที่เขารู้สึกต้องละทิ้ง เขาจะจำถึงคำพูดของแม่ของเขาว่า “ไม่ว่าจะเผชิญกับความยากลำบากใด ที่เราจะกล้าหาญที่จะเผชิญหน้าและยังคงเข้มงวด แน่นอนว่าเราจะพบทางสีสันสวยงของตัวเอง”
จึงเขายังคงเดินหน้าต่อไป ในที่สุดเขาก็พบลูกเขียวสีสันสวยงในดินแดนที่หลับนอนกับความสวยงาม การปรากฏของลูกเขียวนี้ไม่เพียงแต่ทำให้เขารู้สึกดีแต่ยังทำให้เขาเข้าใจความแข็งแกร่งและความยังคงที่มีความสำคัญ
เรื่องนี้บอกให้เราทราบว่าชีวิตมีความยากลำบากและความท้าทายที่มากมาย แต่หากเรากล้าหาญที่จะเผชิญหน้ากับมันและยังคงเข้มงวดในความพยายาม เราจะพบทางสีสันสวยงของตัวเอง ไม่ว่าจะในการเรียนเรียนหรือในชีวิตประจำวัน พวกเราต้องการเรียนรู้ที่จะกล้าหาญที่จะเผชิญหน้ากับความยากลำบากและยังคงเข้มงวดในการหาความฝันของตัวเอง เพียงแค่ด้วยวิธีนี้ เราจะพบทางสวยงามของหายตัวเองบนทางชีวิตของเรา
