เรียนภาษาอังกฤษด้วยหมาหลาม Whiskers และฝายแก้ว: การเรียนภาษาอังกฤษด้วยเรื่องราวและการท่องเที่ยว

ในบทความนี้ เราจะเดินทางไปที่การเรียนภาษาอังกฤษที่น่าสนุกสนาน ผ่านการสนทนาที่มีนวัตกรรมและเรื่องที่มีสายร่วม โดยให้เด็กๆได้เรียนภาษาอังกฤษในบรรยากาศที่ง่ายและน่าสนุกสนาน

แมวเลี้ยงมีความต้องการ

ในเช้าวันที่มีแสงแดดปรากฏขึ้น แมวขาวหูแหวกนามว่า Whiskers นั่งอยู่ข้างหน้าหน้าต่าง ดูสู่โลกนอกไปตามหน้าต่าง. หูแหวกดูว่าต้นไม้สลับตัวเร็วๆ ในลม ท้องฟ้าสวยงาม และกลุ่มกาแลงลอยเหนือ. หูแหวกคิดว่า: “โลกนี้มีงามมากที่สุด!”

ทันทีหลังจากนั้น หูแหวกเห็นกะกางหนึ่งตั้งอยู่บนต้นไม้และร้องเพลงอย่างดี. หูแหวกขอบคุณกะกางว่า: “กะกางใจดีเพราะอะไรนี้?”

กะกางตอบว่า: “เพราะผมเห็นฝั่งแก้วสวยงามที่มีเจ็ดสี แค่งหลัง แดง ส้ม ส้มตะขาว เขียว ฟ้า อม และม่วง.”

หูแหวกเปิดตาใหญ่และบอกว่า: “วาย! ฝั่งแก้วมีเจ็ดสีที่นี้! ผมต้องไปหาฝั่งแก้วเพื่อดูสีของมัน.”

กะกางยิ้มและบอกว่า: “คุณสามารถมาพร้อมกับผม ผมจะนำคุณไปหาฝั่งแก้ว.”

จึงมีหูแหวกและกะกางหันตัวกันเดินทางหาฝั่งแก้วด้วยกัน. พวกเขาผ่านพุ่มไม้ ข้ามภูเขา และข้ามแม่น้ำ. ตลอดทางเขา พวกเขาชมภาพแห่งแสนงาม และเรียนรู้เกี่ยวกับสีต่าง ๆ.

ในที่สุด พวกเขามาถึงพื้นที่สวนหญ้าสะวันนาเล็ก ที่มีแม่น้ำเล็กลอยอยู่. บนแม่น้ำเกิดฝั่งแก้วสวยงาม สีต่าง ๆ แสวงออกในแสงแดด.

หูแหวกกระโดดขึ้นมาก: “ผมหาแล้ว! ฝั่งแก้วมีสีเจ็ดที่นี้! มันแท้จริง!”

กะกางบอกว่า: “ใช่แล้ว สีของฝั่งแก้วเหมือนโลกที่เรามีอยู่ มีความงามมากมาย.”

หูแหวกดูไปที่ฝั่งแก้ว ใจของเธอได้ความตื่นตระหนก: “ฉันเข้าใจแล้ว กะกาง. โลกนี้เหมือนฝั่งแก้ว มีเรื่องราวที่แปลกที่สุดและงามมากมาย. ฉันต้องการเรียนรู้และตัวต่อตัวโลกที่เป็นประหลาดดังกล่าว.”

จากนั้น เหมือนกับหูแหวกกลายเป็นหนึ่งในที่ดีขึ้นและมีความสนใจมากขึ้น. เธอเรียนรู้ความรู้ทั้งหลายที่มีในโลกและสนใจที่ไม่ทราบ. เธอรู้ว่าหากเธอมุ่งมั่นที่จะไปหา คุณก็จะหาได้ฝั่งแก้วของตัวเอง.”

เดินทางเริ่มต้นในการเรียนการสอน

วันเช้าที่มีแสงแดดระลอกโลก แมวเล็กที่ชื่อว่า Whiskers นั่งบนดาดหน้าต่าง มองไปที่โฉมปลิวที่วางบนผนังของบ้านเธอ ซึ่งแสดงภาพของแมวที่สามารถพูดภาษาอังกฤษและเดินทางรอบโลก。ตาของ Whiskers มีแสงประกายของความเด่นชัด และเธอตัดสินใจว่า “ฉันก็อยากเรียนภาษาอังกฤษ!”

Whiskers รู้ว่าเธอต้องเริ่มที่ที่ไหน และเธอหาแมวมีมะนาวที่เธอชื่นชอบและหนังสือเล็กที่มีภาพและคำศัพท์ที่มีสีสัน แต่ละเพลิงหนึ่งของหนังสือ เธอจะพูดคำศัพท์ที่มีในหนังสือและจำลองเสียงพูดของมัน “มเย”, “หุล”, “วิ่ง”, “เล่น” คือคำศัพท์เก้าอีกที่เธอเรียนรู้ได้แรก

วันหนึ่ง ขณะที่ Whiskers กำลังเล่นในสวน เธอได้พบกับแมวผู้สูงวัยชื่อ Mr. Paws ซึ่งเป็นแมวที่มีประสบการณ์ในการเดินทางและสามารถพูดภาษาอังกฤษได้ดี ขณะที่เธอเห็นว่า Whiskers กำลังเรียน จึงขอร้องว่า “เราเองทำไมไม่ได้มีวิชาชีพภาษาอังกฤษทุกวันหรือ”

จึงนั้น แมว Whiskers และ Mr. Paws จะนั่งอยู่ภายใต้ต้นไม้แอนดาโลอร์หนึ่งทุกเช้า ศึกษาคำศัพท์ใหม่ คำว่าและข้อมูลน่าสนใจเกี่ยวกับประเทศต่างๆ

วันหนึ่ง ระหว่างที่ Mr. Paws ตัดสินใจว่าเป็นเวลาแล้วที่จะให้ Whiskers ไปทำการโดยสารครั้งแรกของเธอ เขาพา Whiskers ไปที่ร้านสัตว์เลี้ยง ที่นั้นพวกเขาซื้อตั๋วเครื่องบินที่จะไปที่ลอนดอน “นี่เป็นที่ที่ฉันจะพบกับเพื่อนของฉัน Tom” Mr. Paws ยิ้มและบอก

Whiskers รู้สึกเด่นชัดและเป็นห่วงหวายบางนิด นี่เป็นเวลาที่เธอรอคอยมานาน กับเสียงหุลที่แสดงความกล้าหาญ ธิติได้ขึ้นเครื่องบิน

เมื่อมาถึงลอนดอน Whiskers มีตาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ สิ่งที่เธอเห็นเหมือนที่มีสีแดงใหญ่ของรถบัสสองชั้นและถนนที่วุ่นวายนั้นต่างจากบ้านเมืองของเธอ Whiskers และ Mr. Paws ได้พบกับ Tom ซึ่งเป็นแมวที่อ่อนโยนและชื่นชอบแสดงเมืองของเขา

พวกเขาได้เยี่ยมทางแย้งของลอนดอนเทมส์ พิพิธภัณฑ์บริติช และยังได้ขึ้นรถไฟฟ้าลอนดอนอีกด้วย Whiskers พยายามพูดคำภาษาอังกฤษเช่น “สวัสดี” และ “ขอบคุณ” และทุกคนที่มีตอบกลับด้วยฉากยิ้ม

หลังจากสัปดาห์ของการเดินทางที่น่าสนใจ Whiskers และ Mr. Paws ต้องกลับบ้านเมือง พวกเขาสัญญากันว่าจะมีการตัวสำรวจและเรียนรู้ต่อไป Whiskers รู้สึกมีความสำเร็จเมื่อเครื่องบินบินขึ้น ไม่เพียงแต่เธอได้เรียนภาษาอังกฤษ แต่ยังได้พบเพื่อนใหม่และทำความทรงจำที่น่ารัก Whiskers จากการเรียนรู้และการสำรวจของเธอ ซึ่งต่อไปยังคงเป็นเรื่องที่น่าสนใจและการทำการโดยสารครั้งใหม่ตามหลังคำศัพท์ใหม่

：กรุณาตรวจสอบเนื้อหาที่แปลเป็นภาษาไทย แน่ใจว่าจะไม่มีภาษาจีนย่อในข้อความที่แปล และกลับมาให้ข้อความที่แปลดังนี้: กรุณาตรวจสอบเนื้อหาที่แปลเป็นภาษาไทย แน่ใจว่าจะไม่มีภาษาจีนย่อในข้อความที่แปล และกลับมาให้ข้อความที่แปล

ในเช้าวันที่มีแสงแดดระลึกซัดใจ เด็กชายโทมตัดสินใจจะไปสวนสนุกหาเพื่อนสนิทของเขา หนูบันนี่ พวกเขาได้จัดหากันไว้ที่ที่สลัดในสวนสนุก

โทมสวมเสื้อเหลืองที่เขาชื่นชอบ และถือลูกเฟิร์นสีแดง ในขณะที่หนูบันนี่สวมกระโปรงสีชมพูและถือลูกบอลสีน้ำเงิน พวกเขาตอนเดิมกันก็รอดรับแก้วดี

“บันนี่ วันนี้มีทางแสงออกมาดีมาก!” โทมพูดกับความตื่นเต้น

“ใช่นะเอย โทม พวกเราจะไปเล่นลูกฟีลด์เดินเท้าด้วยกันไหม?” หนูบันนี่ขอน

พวกเขาหาได้ที่สวนสนุกที่มีพื้นดินแห่งไปเล่นลูกฟีลด์ โทมหลังจากนั้นก็เริ่มนำลูกฟีลด์ของเขาขึ้นไปบิน ในขณะที่หนูบันนี่ช่วยปรับทิศทางของลูกฟีลด์

“โทม ลูกฟีลด์ของคุณบินสูงมาก!” หนูบันนี่เชิญเลย

“ตามไปนะ บันนี่ ฉันเป็นนักเล่นลูกฟีลด์ที่มีความสามารถ!” โทมตอบกับความประชม

หนึ่งฝันหายไป ลูกฟีลด์ของโทมและหนูบันนี่บินสูงขึ้นมากขึ้นด้วยลมที่พัดเข้ามา โทมและหนูบันนี่ยังตะโกนตะลึงไปด้วย

“วาย ลูกฟีลด์ของเรากลายเป็นฮีโร่ไล่!” หนูบันนี่ยิ้มและพูด

หลังจากนั้นพวกเขาตัดสินใจจะไปเยี่ยมสวนสัตว์ในสวนสนุก ที่สวนสัตว์พวกเขาได้เห็นสัตว์ที่น่ารักมากมาย ได้แก่ แรน บิงโก ลิงกาและหมองโหง

“บันนี่ ดูได้ว่า คอของหงอนนี้ยาวมาก!” โทมชี้หงอนในสวนสัตว์

“ใช่นะเอย โทม คอของหงอนนี้สามารถยืดออกไปไกลมากที่สุด เพื่อที่จะกินใบไม้บนต้น” หนูบันนี่ชี้แจง

พวกเขายังได้เห็นหงอนที่หลับอยู่ หองอนนี้ที่มีหูยาวและหนาวาบที่ยาวทำให้โทมและหนูบันนี่รู้สึกตะลึง

“หงอนมีขนาดใหญ่มาก บันนี่ คุณสามารถดูเห็นกลิ่นของหงอนไหม?” โทมสอบถาม

“ใช่นะเอย ฉันรู้สึกถึงกลิ่นของหงอนแล้ว กลิ่นของหงอนเหมือนดิน” หนูบันนี่ตอบ

หลังจากใช้เวลามากในสวนสัตว์ที่สนุกสนาน โทมและหนูบันนี่ตัดสินใจจะไปหาหน่วยขายอาหารในสวนสนุกและซื้อของหวานเลี้ยงเล็กๆ เช่นกาแฟเบอร์รี่ ข้าวโพดทอดและน้ำมัน

“เห็นของหวานนี้ดูหล่อมาก!” โทมกินของหวานขณะพูด

“ใช่นะเอย โทม หลังจากที่กินของหวานเราจะไปหาที่เล่นอีกด้วย” หนูบันนี่กล่าว

พวกเขาหาได้ที่นั่งสันนิษฐานใต้หญ้าที่มีร่ม และนั่งร่วมกันรับประทานอาหารขณะพูดคุย

“บันนี่ คุณเรียนคำใหม่อะไรวันนี้?” โทมถาม

“ฉันเรียนคำว่า ‘zoo’ ซึ่งหมายความว่าสวนสัตว์” หนูบันนี่ตอบ

“‘zoo’? แล้วที่เราไปที่นั้นเรียกว่าอะไร?” โทมเกี่ยวข้อง

“ที่เราไปที่นั้นเรียกว่า ‘park’” หนูบันนี่ชี้แจง

“อะ แล้ว ‘park’ หมายความว่าสวนสนุก” โทมตกตะลึง

ขณะที่ลมหายไป ลูกฟีลด์สีแดงของโทมบินขึ้นไปเต้นในอากาศ โทมและหนูบันนี่รู้ว่าวันนี้เป็นวันที่มีความสุขและการเรียนรู้ที่ดีมาก

ในป่าที่ลึกลับและอิสระที่มีชื่อว่า Whiskers หมาหลามขาวที่ยังไม่มีประสบการณ์เคยเริ่มต้นความรุนแรงของตนเองในวันที่แสงแดดยิ่งใหญ่ หมาหลามตัวนี้เดินเดินอย่างอิสระในป่า จนกระทั่งเธอได้ยินเสียงที่แปลกไปกับทัญญาะ หมาหลามตัวนี้ตามเสียงอย่างเต็มไปด้วยความระมัดระวัง จนกระทั่งเธอถึงที่บ้านเล็กที่ซ่อนอยู่ใต้ต้นไม้

ประตูของบ้านเปิดอย่างเงียบๆ และหมาหลามผู้สูงวัยที่มีความอ่อนตัวหนึ่งคนปรากฏตัวก่อนหน้าหมาหลาม Whiskers หมาหลามผู้สูงวัยดูด้วยภาพรวมว่า “สวัสดีครับ ฉันคือ Mr. Paws ฉันเป็นผู้รักษาป่านี้ ฉันได้รู้เรื่องความกล้าหาญของคุณ จึงต้องการให้คุณได้รับภารกิจหนึ่ง”

Whiskers ทำให้เกิดความสนใจต่อคำของ Mr. Paws และถามว่า “ภารกิจอะไรครับ?”

Mr. Paws นำเอาเมฆแก้วที่มีประกายที่สว่างออกมาจากกระเป๋าของตน และบอกว่า “เมฆแก้วนี้สามารถทำให้คุณเดินทางไปยังโลกต่างๆ แต่คุณจะต้องระมัดระวัง เพราะบางโลกเต็มไปด้วยความเสี่ยง”

Whiskers รับเมฆแก้วโดยไม่คิดเกลี้ยกลาง และบอกว่า “ฉันพร้อมแล้ว!”

ด้วยความเมฆแก้วที่สว่างของเมฆแก้ว Whiskers หายไปจากป่า และเมื่อเธอเปิดตาอีกครั้ง เธอก็มีตัวตนตัวเองในโลกใหม่ที่มีชื่อว่า “ราชอาณาจักรเฟียร์ตี” ซึ่งมีสิ่งมีชีวิตที่น่าสนใจและทัศนียามที่สวยงาม

ในราชอาณาจักรนี้ Whiskers ได้พบกับเพื่อนๆ ที่หลากหลายที่มีความสนใจในการเดินทาง และเรียนรู้เรื่องต่างๆ ที่เกี่ยวกับภาษาอังกฤษ หมาหลามตัวนี้เรียนเรียกวิธีการการสื่อสารด้วยภาษาอังกฤษ และร่วมร้องเพลง ร่วมเต้น และสนุกสนานกับเพื่อนๆ

หนึ่งวัน Whiskers และเพื่อนๆ ตัดสินใจที่จะไปหาเมฆแก้วมาแห่งที่สูญหาย ซึ่งตามคำพูดเล่าว่ามีพลังเชิงพาณิชย์ที่สามารถช่วยให้ป่ากลับมีชีวิตอีกครั้ง พวกเขาต้องผ่านความท้าทายมากมาย และท้ายที่สุดก็หายงามได้เมฆแก้ว และส่งมอบกลับให้กับผู้รักษาป่า

Mr. Paws บอกกับ Whiskers ว่า “คุณกล้าหาญมาก คุณช่วยป่าได้มากมาย ตอนนี้คุณสามารถนำเมฆแก้วกลับไปยังโลกของคุณ แต่คุณจะต้องจดจำว่า กำลังใจและเพื่อนๆ คือทรัพย์สินที่มีค่าที่สุด”

Whiskers นำเมฆแก้วกลับไปยังบ้านของตน และบอกเรื่องประสบการณ์ที่น่าสนใจนี้ให้กับเพื่อนๆ ตั้งแต่นั้นมา Whiskers กลายเป็นคนกล้าหาญและมีความเชื่อมั่นมากยิ่งขึ้น และใช้ภาษาอังกฤษเพื่อสื่อสารกับเพื่อนๆ ช่วยพวกเขาเรียนรู้และเติบโต

เรื่องประสบการณ์ของ Whiskers บอกเราว่า กำลังใจ ความเพื่อนๆ และความรู้คือทรัพย์สินที่มีค่าที่สุดในชีวิต และเมื่อเรากล้าหาญที่จะตามความฝันของเรา แน่นอนว่าเราจะหาถึงโลกที่มีน่าสนใจสำหรับเราเอง

ลอนดอน ทัวร์

น้องมาจ๋ามิมมี่ยืนอยู่ที่หน้าต่างห้องเข้าดูสวรรค์ที่นอกหน้าต่าง。เธอชมตัวนกหนึ่งตัวที่ร้องเพลงอย่างยิ่งยวด และหัวใจของมิมมี่ก็ได้รู้สึกดีดวนเหลือเสียงอีกด้วย เธอต้องการเรียนร้องเพลงเหมือนนกโดยที่เธอจะเรียนได้ด้วยตัวเองแบบนั้น。

วันหนึ่ง ฝายมาของมิมมี่ แมวที่เล่าเรียนและเข้าใจเรื่องง่าย ได้ชมว่ามิมมี่กำลังพยายามเรียนเพลงและได้กล่าวว่า: “มิมมี่ พวกเราสามารถเรียนร้องเพลงด้วยกันได้ และยังสามารถเรียนภาษาอังกฤษด้วย!”

มิมมี่ท้องเพลิงกับด้วยกล่าว: “แน่นอนหรือไหม? ผมก็สามารถเรียนภาษาอังกฤษได้นั่น!”

แมวแก้วมาจากชั้นเลขะยิ้มของหนังสือตัวละครเล่นหนึ่งเล่มที่มีภาพของสัตว์ต่างๆ และข้อความภาษาอังกฤษของนั้นๆ แมวแก้วได้แสดงให้มิมมี่เห็นคำว่า “meow, purr, run, play” และชี้ให้มิมมี่เรียนเรียนภาษาอังกฤษด้วยการพูดเสียง: “meow, purr, run, play ก็เป็นคำภาษาอังกฤษ”

มิมมี่สอดส่องที่แมวแก้วและทำตามพยายามเรียนเรียนภาษาอังกฤษหลายครั้ง ๆ จนกว่าเธอจะสามารถพูดคำภาษาอังกฤษหลายคำได้

หนึ่งวัน แมวแก้วได้พามิมมี่ไปที่ร้านสัตว์เลี้ยง ซึ่งมีวัสดุเล่นและอาหารสัตว์มากมาย แมวแก้วชี้แสดงสัตว์เล่นหนึ่งตัวที่เป็นสุนัขและถามมิมมี่ว่า: “สัตว์เล่นหนุ่มนี้เรียกว่าเรียกด้วยภาษาอังกฤษได้อย่างไร?”

มิมมี่คิดธรรมดาแล้วตอบกลับด้วยความยินดีว่า: “canine!”

แมวแก้วยิ้มและบอกว่า: “ดีเลยมิมมี่ คุณเรียนร้องเร็วมาก”

แล้วมิมมี่และแมวแก้วก็มีการเรียนเรียนร่วมกันทุกวัน มิมมี่ไม่เพียงเรียนร้องเพลงได้ แต่ยังเรียนภาษาอังกฤษด้วย มิมมี่สามารถพูดกับบ้านเพื่อนๆ ด้วยภาษาอังกฤษได้และทุกคนต่างรู้สึกยิิมต่อการก้าวหน้าของเธอ

หนึ่งวัน แมวแก้วได้ตั้งใจพามิมมี่ไปเดินทางสนุกเล่นมากมาย พวกเขาขึ้นเครื่องบินไปกรุงลอนดอน ในกรุงลอนดอน มิมมี่ได้เห็นอาคารสูงส่วนต่างๆ ถนนที่วุ่นวายและเพลินทางและสวนสวยงามมากมาย มิมมี่ก็ได้พูดหาคนที่เธอได้พบด้วยภาษาอังกฤษว่า: “hiya! How are you?”

ในกรุงลอนดอน มิมมี่ยังได้พบกับมาจ๋าเพื่อนที่ทราบภาษาอังกฤษ พวกเขาได้ไปที่สถานที่ดูกรุงลอนดอนด้วยตัวอย่างที่ชื่อ ลอนดอนอย ที่ฝายแบบมองเห็นกรุงลอนดอนทั้งหมดได้สะดวกสบาย มิมมี่รู้สึกว่านี่เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตของเธอ

มิมมี่และแมวแก้วกลับบ้านมาอีกครั้ง มิมมี่ได้แสดงความสามารถในภาษาอังกฤษให้บ้านเพื่อนๆ และทุกคนต่างรู้สึกเป็นที่ยิิมต่อความก้าวหน้าของเธอ มิมมี่รู้ว่าเมื่อเธอมีความยอมรับการเรียนเรียน ก็ไม่มีสิ่งใดที่ไม่อาจทำได้ การประท้วงของเธอเพิ่งเริ่มขึ้นนั่นเองด้วย

เส้นทางกลับบ้าน

การเดินทางกลับบ้าน

หลังจากวันที่เต็มไปด้วยการเดินทางกว้างกว้าง มาถึงเวลาให้ Whiskers กลับบ้านแล้ว ดวงอาทิตย์กำลังตกลงมา ทำให้มีแสงทองสลับสลบเหนือเมืองเพื่อแสดงออกถึงวันที่ผ่านมา วิสคาเซอร์และนายเปาส์ก็ออกเดินทางกลับสู่บ้านเล็กๆที่วิสคาเซอร์อาศัย

ขณะที่พวกเขาเดินผ่านเขตสวน ต้นไม้บอกเรื่องราวที่ผ่านมาให้กับลม สนามเล่นยังหย่องๆ และสวิงสวงสวยง่ายๆที่สลับสลับเหมือนที่มอบมือด้วยข้อความของการตายลงมา วิสคาเซอร์รู้สึกความสงบและความดีสุขในสิ่งแวดล้อมที่เป็นที่รู้จัก

เมื่อพวกเขาถึงบ้าน หางวิสคาเซอร์หล่องไปด้วยความยินดี วิสคาเซอร์รู้ดีว่าวันรุ่งขึ้นเธอจะต่อเนื่องกับการเรียนรู้และการทดลองและแต่ปัจจุบัน มันเป็นเวลาที่จะนอนและฝันถึงการเดินทางใหม่

ภายในบ้าน วิสคาเซอร์หาหน้าที่เยี่ยมชมเย็นของเธอและเตียงที่อบหนัง วิสคาเซอร์นอนอยู่ในความสบายสบายและจิตใจยังอยู่ในแสงของประโยชน์ของวันที่ผ่านมา ด้วยเสียงหล่องทองเล็กๆ เธอเหนื่อยและหลับตายไปด้วยความอยู่ตัวเฉพาะที่จะขึ้นมาเรียนรู้และยินดีกับการเดินทางใหม่วันรุ่งขึ้น