ในเช้าวันที่มีแสงแดดระเบิด สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมจากช่องโคกหรือหญ้าและจากต้นไม้ที่ติดตั้งตัวขึ้นมาก็ขึ้นมาชมฤดูใบไม้ผลิเพื่อต้อนรับวันใหม่ แสงแดงของแสงอาทิตย์ที่สลับสลับติดตั้งบนร่างกายของพวกเขา ทำให้เหมือนได้เสื้อผ้าทอดเงาทองเหลืองบนร่างกาย ในป่าเลี้ยงที่มีชีวิตและอิงอ่อนนี้มีหลายเรื่องน่าสนุกเกิดขึ้น ให้เราตามร่วมกับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมน่ารักเหล่านั้นเข้าสู่โลกของพวกเขาที่มีภาพพจน์อันธรรมชาติสำหรับกัน!
เรื่องเปิดตัว: วันที่ประมงประมาณของนักสำรวจเล็ก
ข้าวโพดอามี่เดินทางออกเดินทางในเช้าวันที่มีแดดออกมาสวยงาม ตามความตั้งใจของเธอ ตามหน้าตาและนำหมวกและกระเป๋าที่มีกาแฟหรือหอมมะละกอติ้ง และกำลังเดินทางตามเส้นทางที่เธอเลือก
อามี่เดินไปโดยร่วมกับภาพกายภาพที่งดงามตามวิถีทางของเธอ เธอเห็นดอกไม้สีสันหลากหลายและได้ยินเสียงนกตะโกนด้วยความสุข
จนกระทั่งอามี่พบกับสัตว์เลื้อยคลานหนึ่ง มันกำลังรับเอาหอมมะละกอติ้ง อามี่ตั้งคำถามว่า “สัตว์เลื้อยคลาน ทำไมคุณจะรับเอาหอมมะละกอติ้งนี้มากเช่นนี้?” สัตว์เลื้อยคลานตอบว่า “เพราะฤดูหนาวกำลังใกล้มาแล้ว ฉันต้องรับเอาธาตุอาหารเพียงพอที่จะใช้ในช่วงฤดูหนาว”
อามี่ยังคงเดินทางต่อไป และไม่นานก็ถึงที่ห้วยน้ำเล็กหนึ่งที่น้ำไหลสะอาดเสียงดังเสียงเสียงไหลเชี่ยวเสียง
อามี่นั่งอยู่ข้างห้วย และของหอมมะละกอติ้งแล้วก็เดินทางต่อไปเพื่อเดินทางของเธอ
ในป่า อามี่ได้พบกับหมีเล็กหนึ่ง มันกำลังทำเต็มตัวที่จะทำที่อยู่อาศัยจากใบไม้ อามี่ถามว่า “หมีเล็ก ทำไมคุณทำที่อยู่อาศัยด้วยตัวเอง?” หมีเล็กยิ้มและตอบว่า “เพราะฉันชอบที่จะทำเอง และเมื่อฉันทำเอง ที่อยู่อาศัยจึงจะมีความสุขมากขึ้น”
อามี่และหมีเล็กพูดกันเป็นเวลานาน อามี่ได้เรียนรู้อย่างมากเกี่ยวกับป่าและสัตว์ ต่อมาเมื่อเดินออกมาจากหมีเล็ก อามี่เดินทางกลับบ้าน
กลับบ้านแล้ว อามี่บอกเกี่ยวกับประสบการณ์การเดินทางของเธอต่อพ่อแม่ของเธอ และกล่าวว่า “พ่อแม่ วันนี้ผมได้พบกับเพื่อนๆ มากมายในป่าและได้เรียนรู้อย่างมากเกี่ยวกับป่าและสัตว์”
พ่อแม่ของอามี่ยินดีต่อการที่มีประสบการณ์นี้ และยิ้มด้วยความยินดี
ตั้งแต่นั้นมา อามี่ก็กลายเป็นผู้ที่มาเยือนป่าบ่อยครั้ง และเธอกลายเป็นเพื่อนกับสัตว์โลกหลายๆ การเดินทางของเธอทุกครั้งตลอดมานำมาด้วยความรู้และความสุขที่เพิ่มขึ้น ทำให้เธอรักป่ามากยิ่งขึ้นเท่านั้น
แรกตอน: ช่วงเช้าในป่า
เช้าวันที่สงบแสบ แสงแดดเริ่มเข้ามาผ่านกิ่งไม้ สลับระลอกเข้าบนเส้นทางหนองไม้ของป่า. สัตว์เล็กๆ ก็เริ่มต้นกิจกรรมของวันนี้ และนักเด็กที่น่ารักหนึ่งตัวได้ร้องเพลงอย่างยิ้มยิ่งบนต้นไม้. พวกเราเด็กๆ พร้อมแล้วไหม? ลองตามนักเด็กนั้นไปเรื่องหนึ่งทางป่าเช้านี้เธอจะได้บรรยายเกี่ยวกับการเดินทางในป่าเช้านี้ด้วย!
แสงแดงเริ่มหลอดขึ้นมาทางยอดต้นไม้ ตื่นตัวสัตว์เล็กๆ ที่หลับนอนอยู่. หนูสัตว์วิ่งตะโกนในกิ่งไม้ สนใจมองโลกแห่งนี้. หนูหนาวออกจากถ้ำของมัน มองโลกด้วยตาสีแดงของมัน. นักเด็กที่น่ารักได้บินมายังต้นไม้ใหญ่หนึ่ง และร้องเพลงเสียงร้องรักต่อวันใหม่.
เด็กๆ คุณได้ยินเสียงร้องของนักเด็กไหม? มันบอกให้เราว่าวันนี้เป็นวันที่ดี. ตอนนี้ ลองเรียนรู้ชื่อของสัตว์เล็กๆ นี้กับกันได้!
- หนูสัตว์: Squirrel
- หนูหนาว: Rabbit
- นักเด็ก: chicken
เด็กๆ คุณสามารถพูดชื่อของสัตว์เล็กๆ นี้ได้ไหม? ลองฝึกพูดกันด้วย!
เมื่อแสงเช้าสลับระลอกเข้ามา ป่าก็เริ่มมีชีวิตมากขึ้น. น้ำตาที่ตกลงบนกิ่งไม้เริ่มสว่างขึ้นในแสงแดง เหมือนดอกไม้เพชร. สัตว์เล็กๆ ก็เริ่มหาอาหารเพื่อเตรียมตัวเริ่มกิจกรรมของวัน. นักเด็กบินรอบๆ ต้นไม้ ดูเหมือนกำลังหาอะไรบางอย่าง.
- น้ำตา: Dewdrop
- อาหาร: food
เด็กๆ คุณรู้ว่าน้ำตาและอาหารถูกเรียกว่าอย่างไรในอังกฤษไหม? ลองเรียนรู้คำศัพท์นี้กับกันได้!
ลองใช้คำศัพท์ที่เราเรียนรู้มาทำประโยคด้วยเอง!
- หนูสัตว์กำลังหาอาหาร.
- หนูหนาวกำลังกินน้ำตา.
เด็กๆ คุณสามารถทำประโยคด้วยตัวเองได้ไหม? ใช้คำศัพท์ที่เราเรียนรู้เพื่อบรรยายเกี่ยวกับสัตว์เล็กๆ ในป่าได้!
เมื่อเวลาผ่านไป ดวงอาทิตย์ยิ่งขึ้น ป่าก็เริ่มมีชีวิตที่มากขึ้น. สัตว์เล็กๆ กำลังกิจกรรมอย่างหนาแน่น และนักเด็กบินบนยอดต้นไม้ นำเราเดินทางต่อไปในเช้าที่มีชีวิตและกิจกรรมนี้.
- ชีวิตและกิจกรรม: full of life
- การเดินทาง: discover
เด็กๆ คุณรู้ว่าชีวิตและกิจกรรม และการเดินทางถูกเรียกว่าอย่างไรในอังกฤษไหม? ลองเรียนรู้คำศัพท์นี้กับกันได้!
ลองใช้คำศัพท์ที่เราเรียนรู้มาบรรยายเกี่ยวกับเช้าที่มีชีวิตและกิจกรรมนี้ของป่า.
เด็กๆ คุณสามารถบรรยายเช้านี้ของคุณด้วยตัวเองได้ไหม? ใช้คำศัพท์ที่เราเรียนรู้เพื่อภาพรวมเช้าที่มีชีวิตและกิจกรรมนี้ของป่าในใจคุณได้!
ด้วยเสียงร้องของนักเด็ก การเดินทางของเราในป่าก็เริ่มจะจบลง. วันนี้ เราได้เรียนรู้อะไรมากเกี่ยวกับป่าและสัตว์ และยังได้เรียนรู้คำศัพท์อังกฤษใหม่ด้วย. หวังว่าคุณชอบการเดินทางป่าเช้านี้ และคาดว่าจะพบกันอีกครั้ง!
- ตายาท: good-bye
เด็กๆ วันนี้เราได้เรียนรู้อะไรมาก ตอนนี้ ลองบอก “goodbye” แก่สัตว์เล็กๆ นี้ด้วย! คาดว่าจะพบกันอีกครั้ง!
บทที่สอง: ได้พบสัตว์ประหลาด
มันเป็นช่วงเช้าที่มีแสงแดดออกมาอย่างอ่อนๆ นักออกประมงเล็กๆ ได้เข้าไปในป่าอย่างโง่โดดๆ ต้นไม้ดูแน่นหนากับฝนที่เกิดขึ้นเมื่อเช้า และแสงแดงออกผ่านกิ่งไม้ทำให้เกิดร่องแบบแสงเหมือนรอยเงาติดตัวกัน
เขาเดินตามทางเดินเล็กๆ และรู้สึกถึงความลึกลับในทุกด้าน จริงๆ แล้วเขาได้ตามหาหนาวตัวสีสันที่บินออกมาจากดอกไม้ มันเลี้ยงตัวเต้นเป็นการสวามีเพื่อเตือนนักออกประมง
นักออกประมงตามหาหนาวตัวนั้นไปและได้มาถึงพื้นที่ที่แสนสง่าสุข ที่นั้นเขาได้พบสัตว์ประหลาดที่มีปีก มันดูเหมือนกำลังรักษาความสงบและความงามของป่า
“สวัสดีครับ คุณคือใคร?” นักออกประมงถามอย่างหลงหลวง
สัตว์ประหลาดที่มีปีกยิ้มและตอบว่า: “ผมคือผู้รักษาป่า ผมรักษาความสงบและความงามของป่านี้ คุณมาเพื่อเดินทางเล่นประมงไหม?”
นักออกประมงเอ่ยยอมและบอกว่า: “ใช่นะครับ ผมอยากได้รู้จักทุกมุมมุมของป่านี้”
ผู้รักษาป่านำนักออกประมงเดินต่อไป พวกเขาผ่านแม่น้ำเล็กๆ น้ำที่ชัดเจนเห็นได้ชัด ปลาบินอย่างอิสระในน้ำ และพวกเขายังได้เห็นหนูเมฆที่กำลังรวบรวมอาหารเพื่อเตรียมตัวเข้าฤดูหนาว
“สัตว์ที่อาศัยอยู่นี้ทุกตัวมีความเมตตา” นักออกประมงบอกด้วยความประทับใจ
“ใช่นะครับ ป่าเป็นครอบครัวหนึ่ง แต่ละสมาชิกของป่ามีบทบาทสำคัญ” ผู้รักษาป่าชี้แจง
ขณะที่แสงออกมาแล้ว นักออกประมงใช้ช่วงเวลาในป่าอย่างที่ไม่คาดคิดในช่วงเช้า และเขาได้กลายเป็นเพื่อนกับสัตว์ที่อาศัยอยู่ในป่า และได้ฟังเรื่องราวเกี่ยวกับธรรมชาติและชีวิตที่มีความหมายมากมาย
ฝากที่ 3: การหาอาหาร
บนพื้นที่มืด บรรดานักออดเวิลด์เด็กเดินทางหาอาหารด้วยความยอมรับสงสัย。พวกเขาผ่านผ่านพุ่มไม้ที่หนาแน่น ทั่วไปด้วยความลึกลับลึกเข้าไปในแสงแดดที่สลับเปลี่ยนและเสียงร้องของนกที่เปลี่ยนตัวในหลังคาไม้。
ทันทีที่พวกเขาพบแม่น้ำเล็ก น้ำที่ชัดเจนเห็นได้ชัดเจน ปลาวานนักลากเปลี่ยนตัวในน้ำอย่างสนุกสนาน เด็กๆ รวมตัวกันเพื่อจับปลาเหล่านี้ พวกเขาเข้าชมอย่างเงียบๆ ตั้งใจที่จะไม่ทำรำคาญายงานมากยิ่งเหล่าปลานี้。
“ดูเห็นเป็นปลาทอง!” วานนักเด็กหนึ่งหายายปลาที่มีสีสันที่น้ำในตอนนั้นบอก。
“เราต้องระมัดระวัง ไม่ให้เห็นยุคมากยิ่งเหล่าปลานี้” วานนักเด็กหญิงหนึ่งเตือนคนอื่นๆ。
เด็กๆ มีกำลังแย่งกันมืออย่างเงียบๆ และท้ายที่สุดก็สำเร็จในการจับปลาไม่น้อยกว่าสองสามตัว พวกเขาเฝ้าระวังอย่างใกล้ชิดและนำปลาที่จับมาไปใส่ในแท้งค์แก้วที่ชัดเจน จะนำกลับไปยังหมู่บ้านของพวกเขา。
บนเส้นทางกลับบ้าน เด็กๆ ได้เผชิญกับหนูตะโกนที่อยู่มองหาอาหารด้วย หนูตะโกนดูเหมือนก็กำลังหาอาหารด้วย มันมองข้ามวานที่เด็กๆ มีในมือ
“สวัสดีครับ หนูตะโกน” วานนักเด็กหญิงหนึ่งตะโกนไปยังหนูตะโกน
หนูตะโกนดูเหมือนถูกสนใจด้วยความมีกำลังของเด็กๆ มันกระโดดลงบนพื้น และใช้หนาวของตนเองเอาลูกโอปปาห์มามอบให้กับเด็กๆ
“ขอบคุณมาก หนูตะโกน” เด็กๆ กล่าวขอบคุณ
เด็กๆ นำปลาและโอปปาห์กลับไปยังหมู่บ้าน พวกเขาแบ่งสรรอาหารนี้กับเด็กๆ อื่นๆ ในหมู่บ้าน พวกเขาเอาชนะมืดกันกันและกล่าวกันว่าธรรมชาติมีเลิศและมีการบริจาคให้
ในวันนั้น เด็กๆ ไม่เพียงแค่หาอาหาร แต่ยังได้รับมาด้วยตนเอง ความมีบำเพ็ญและความสุข พวกเขาเข้าใจว่าหากเราใช้ใจในการตามหา ธรรมชาติจะมีของที่เหลือเป็นประหลาดใจเรา
ที่ 4: คืนในป่า
คืนที่เดียวกันนี้ในป่า ดวงจันทร์ลับๆ ขึ้นสู่ท้องฟ้า และดวงดาวก็เริ่มกะพระขึ้นมา เจ้าหนูหนูเล็กเริ่มเคลื่อนไหวมากขึ้นเพื่อหาอาหารและค้นหาที่อาศัยที่ปลอดภัย หนูเล็กหนึ่งวิ่งออกมาจากชายเขาไม้ หูของมันตัวเล็กละเอียดรับเสียงรอบๆ
“เฮ้ ใครนั้นบนนั้น?” หนูเล็กตั้งคำถามโดยเรียกเรียก
หลังจากวินาศก์นานๆ หนูหนุ่มตัวหนึ่งตกลงมาจากต้นไม้ ตาของมันกลวงขึ้นมาด้วยความอายกับความอยากที่จะได้ยิน
“ผมคือหนูหนุ่ม น้องเล็กๆ นั่นอยู่ที่นี่เพื่ออะไร?” หนูเล็กตอบ
“ฉันกำลังหาฝายดอกหนึ่ง แต่เมื่อมืดแล้วฉันเกือบหวาดกลัว” หนูหนุ่มพูดด้วยความกังวล
“ไม่จำเป็น น้องร่วมกันหากันไป” หนูเล็กเชิญ
จึงมีหนูเล็กทั้งสองเริ่มเดินตามทางทางเล็กของป่า พวกเขาทำงานได้ไว้เล็กน้อยเพื่อไม่ทำให้เสียงดังเกินไป จนกระทั่งพวกเขาได้ยินเสียงปลุกตัวอ่อนๆ
“ใครนั้นนั้น?” หนูเล็กตั้งคำถาม
“ผมคือหนูหมา ฉันกำลังหาของเล่นที่เสียไป” หนูหมาเรียกเสียงมาจากใต้ต้นไม้ที่ใกล้ๆ
“ของเล่น? ฉันพบมันที่ไหน?” หนูเล็กและหนูหนุ่มบอกต่อกันด้วยความสนใจ
“ที่แม่น้ำ แต่ตอนนี้ฉันไม่พบมันอีก” หนูหมาพูดด้วยความหวาดเห็ด
“อาจเราจะช่วยค้นหา” หนูเล็กเสนอ
จึงมีหนูเล็กสามตัวร่วมกันค้นหาในป่า พวกเขาเดินตามแม่น้ำและตรวจสอบทุกมุมมุม ที่สุดพวกเขาก็พบของเล่นที่หนูหมาเสียไปในหมื่นกลมดอก
“พบแล้ว!” หนูหมาตะโกนกับความดันดล
“ดีเลย ตอนนี้น้องสามท่านจะได้นำมันกลับบ้านได้” หนูเล็กและหนูหนุ่มรยายยิ้ม
หนูหมากุมของเล่นและชื่นชมการช่วยเหลือของพวกเขา หลังจากนั้นพวกเขาก็ขอลากัน กลับบ้านแยกกัน จบลงคืนที่เต็มไปด้วยประสบการณ์ที่แข็งแกร่งนี้
สุดท้าย: ทางกลับและผลประโยชน์
เมื่อดึกดำบรรพ์ลงในป่า นักอุทยายเด็กๆ จบการเดินทางการประมงของพวกเขาลงเมื่อเสียงที่ป่าเริ่มเป็นชัดเจนขึ้นเมื่อมืดลงไป ระยะไกลมากมีเสียงหนุนหน้าประกอบด้วยเสียงกิงกาง โดยเหมือนกับการร้องเพลงลงท้องคืนแก่พวกเขา
เด็กๆ กำลังเดินไปด้วยตัวเองโดยเอามือเฝ้าเอากัน พร้อมกับเสียงร้องเสียงเสียงละลาภที่แตกต่างกันของพวกเขาที่เข้ามาทำลายความเงียบของคืน
ในความเงียบสงบของคืนนี้ นักอุทยายเด็กๆ พบสิ่งที่เป็นเศรษฐีสำคัญสำหรับพวกเขา — หางไฟที่แสวงวายวายในกิ่งไม้ โดยเหมือนกับที่ปิศาจป่าที่มานำทางกลับบ้านให้พวกเขา
“ทำไมนี้เด็กๆ แฝงไฟหางนี้!” ลูกชายหนึ่งตะโกนโดยตรงไปยังกิ่งไม้
“ใช่แล้ว มันเหมือนจะแสดงไฟเพื่อให้เรามีแสงทางบ้าน!” ลูกสาวหนึ่งยิ้มและตอบ
เด็กๆ กำลังเดินไปและพูดกัน แบ่งปันประสบการณ์ของการประมงของพวกเขาวันนี้ พวกเขาพูดถึงสัตว์ที่พบ เรื่องที่ทำลายลับ และสิ่งที่จะนำไปซื้องานกลับบ้าน — ภาพวาดที่บันทึกการประมงของพวกเขา
ในที่สุดพวกเขาก็ถึงจุดเริ่มต้นแล้ว พ่อแม่ของพวกเขาคอยอยู่ในพื้นที่รออย่างหนัก แล้วเมื่อพบว่าเด็กๆ กลับมาอย่างปลอดภัย หน้าของพวกเขาแสดงรอยยิ้มและรู้สึกยินดี
“แม่ พวกเขากลับมาแล้ว!” เด็กๆ ตะโกนด้วยความตื่นเต้นและกระโดดเข้าไปที่อกของพ่อแม่
พ่อแม่รับภาพวาดที่เด็กๆ ถือมา และชมอย่างละลาภ ซึ่งถึงแม้ว่ามันจะเลอะน้อยนิด แต่มันทรงตัวด้วยความคิดและความครอบคลุมของเด็กๆ
“วันนี้คุณทันทีก็ดaring ผมรู้สึกเป็นเกียรติให้กับคุณ” แม่บอกในความอ่อนไหว
เด็กๆ ได้ยินแล้วและรู้สึกเป็นอังคารและมีความสุข พวกเขารู้ว่าการประมงนี้ไม่เพียงแต่ทำให้พวกเขาได้เรียนรู้มากมาย แต่ยังทำให้พวกเขารู้สึกถึงความแข็งแกร่งของการทำงานร่วมกันด้วย
เมื่อดึกดำบรรพ์ลงลงมามากขึ้น พ่อแม่และเด็กๆ ก็เดินกันโดยร่วมกันตามทางป่าเล็กๆ กลับบ้าน ในคืนที่เงียบสงบนี้ พวกเขานำความได้รับและความทรงจำที่ดีมากมายกลับบ้าน และเดินไปทางกลับบ้านอีกครั้ง
