ในการเดินทางหาทรัพย์สำคัญที่บรรจุแห่งงานอะไรๆ พวกเราจะตามนักสำรวจที่กล้าหาญไปตรวจสอบโลกลึกลับนี้ และหาทรัพย์สมบัติที่ซ่อนตกไว้ แต่ละก้าวต่างก็เต็มไปด้วยความสนุกสนานและความท้าทาย พร้อมไปด้วยกันเริ่มต้นเดินทางนี้ที่น่าสนุกและเกินความคาดหวังนี้เสียแล้ว!
อาทิตย์รุ่งโรม
ในเช้าวันที่มีแสงแดดยิ่งใหญ่ หมายเลขหลังของเหล่าเพื่อนของเหมือนเลี่ยมมาสู่สวนสวยงามแห่งนี้ ซึ่งมีต้นไม้ที่มีใบเขียวเปียกและดอกไม้บานแหลม เด็กๆต่างก็แสดงความอนุรักษ์และมองล่องตาไปทุกทิศทาง
หมายเลขหลังของเหล่าเลี่ยมได้ถือใบภาพแบบค้นหาของทองซึ่งบนภาพมีรูปสัตว์และอาหารที่พวกเขาชื่นชอบ หมายเลขหลังของเหล่าเลี่ยมตะยานและบอกว่า “ดูเอย นี่คือแบบค้นหาทอง! เราต้องหาสัตว์เหล่านี้และคาดเดาอาหารที่พวกเขาชื่นชอบ”
เหล่าเลี่ยมของเลี่ยมหนึ่งชี้รูปปลาบนแบบค้นหาว่า “ปลานี้หลงเหลืองในน้ำ มันชื่นชอบกินปลาย่อยและเหล็กที่อยู่ในน้ำ”
หมายเลขหลังของเลี่ยมอีกคนชี้รูปหมางวาวบนแบบค้นหาว่า “หมางวาวมีสีขาวและดำ มันชื่นชอบกินไม้ยาง”
หมายเลขหลังของเลี่ยมอีกคนบอกว่า “ล่องเราหาสถานที่ที่มีปลาย่อยและเหล็ก และสถานที่ที่มีไม้ยาง”
เด็กๆต่างก็ทำตามคำแนะนำของแบบค้นหาและหาแก่พวกเขาสถานที่ที่มีทะเลสาบและป่าไม้ยาง พวกเขาสังเกตดูปลาที่หลงเหลืองในน้ำและหมางวาวที่กินไม้ยางในป่าไม้ยาง และยังคาดเดาอาหารที่พวกเขาชื่นชอบ
ในระหว่างที่ลงหา เด็กๆยังได้เรียนรู้วิธีการเอาชีวิตและสภาพแวดล้อมของสัตว์ด้วยภาษาอังกฤษ พวกเขาใช้ประโยคภาษาอังกฤษที่เรียบง่ายเพื่อเอาไว้แสดงการสังเกตและการค้นหาของพวกเขา เช่น “The fish swim inside the pond.” (“ปลาหลงเหลืองในทะเลสาบ”) “The panda eats bamboo.” (“หมางวาวกินไม้ยาง”)
เด็กๆก็หาแก่พวกเขาสถานที่ที่เป็นทองสุดท้ายที่แบบค้นหานำไปสู่ ซึ่งเป็นหลังบ้านลึกลับที่มีกล่องของขนมสีสัน ซึ่งเป็นรางวัลสำหรับเด็กๆที่หาแก่ทองทุกชิ้น
หมายเลขหลังของเลี่ยมบอกว่า “เราสำเร็จแล้ว! เราหาแก่ทองทุกชิ้นและเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วย”
กิจกรรมค้นหาทองนี้ไม่เพียงแต่ทำให้เด็กๆเล่นดีแต่ยังมีโอกาสให้เรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วย ทั้งสองสิ่งในหนึ่งเรื่อง ที่แน่นอนว่าเป็นการได้เพียงแค่เดียว
ในเช้าวันที่มีแสงแดดมากมาย หมายเล่ย์ และหลิง ได้เล่นตลอดหน้าในสวนสนุก。พวกเขาพบหนึ่งรูปแบบของแผนที่ซ่อนซ้ำที่มีสัญลักษณ์และข้อความที่ประหลาดใจ หมายเล่ย์บอก “ดูไหม，ที่นี่ข้อความว่า ‘ความหมายของหนังสือหาทรัพย์อยู่ด้านต้นไม้ตะวันและข้างหลังทะเลสาบ’ ” พวกเขาตามข้อความเดินไปถึงข้างทะเลสาบ และพบต้นไม้ตะวันและหินหนึ่งบนต้นไม้ ที่มีข้อความบนหิน
“โครงการ ‘ทรัพย์’ คือ ‘treasure’ แล้ว พวกเราต้องหาข้อความต่อไป” หลิงบอกขณะจับตามองข้อความบนหิน “ข้อความต่อไปอยู่ที่หอมุมข้างในหมู่เกาะของทะเลสาบ” พวกเขาตัดเรือเดินทางไปยังหมู่เกาะ และพบหอเรือนบนหมู่เกาะ ที่ตารางบนหอมุมมีแผนที่หนึ่ง ที่มีฉากหน้าที่หนี้ไปยังดินแดนลึกที่ในเกาะ
” ‘deep in the island’ คือ ‘deep inside the island’ หมายเล่ย์แปล “พวกเราต้องตามต่อไป” พวกเขาเดินตามฉากหน้าที่หนี้ไปจนพบต้นไม้ใหญ่ และพบตู้กุญแจหนึ่งด้านใต้ต้นไม้ ของตู้กุญแจมีข้อความ “ ‘รหัสที่เปิดตู้กุญแจต่อไปคือ ‘blue” “ หลิงบอก ” ‘blue’ หมายถึง ‘สีน้ำเงิน’ พวกเราต้องหาสิ่งที่สีน้ำเงิน” หลิงหมองโลกบางครั้ง พบหินสีน้ำเงินหนึ่ง พวกเขาใช้กุญแจเปิดตู้กุญแจด้านใต้หิน และพบใบกระดาษหนึ่งในตู้ ใบกระดาษข้อความ “ ‘ขอบคุณที่พบทรัพย์ครั้งแรก! ข้อความต่อไปอยู่ที่สวนสนุก’ “
พวกเขาวิ่งไปยังสวนสนุก และพบสลาลาสีแดงหนึ่ง สลาลามีข้อความ ” ‘ข้อความต่อไปอยู่ที่สระเล่นข้างสลาลา’ “ พวกเขาขึ้นสระเล่น และพบลูกบอลลอยหล่อยข้างในสระเล่น ลูกบอลลอยมีข้อความ ” ‘ข้อความต่อไปอยู่ด้านหลังลูกบอลลอย’ “ พวกเขาเดินตามลูกบอลลอยไปจนถึงทางที่สุดของสวน และพบตู้ทองหลังทางที่สุด ตู้ทองมีข้อความ ” ‘ขอบคุณที่พบทรัพย์ครั้งที่สอง! ข้อความต่อไปอยู่ที่หอนาฬิกาด้านหน้าของสวน’ “
พวกเขาเดินไปยังหอนาฬิกา และเสียงของนาฬิกาบนหอนาฬิกาบอก ” ‘ข้อความต่อไปอยู่ด้านใต้หอนาฬิกา’ “ พวกเขาเปิดหน้าฉันท์ และพบใบกระดาษหนึ่งในฉันท์ ใบกระดาษข้อความ ” ‘ขอบคุณที่พบทรัพย์ครั้งที่สาม! ข้อความต่อไปอยู่ที่สวนหญ้า’ “
พวกเขาเดินไปยังสวนหญ้า และพบหนูสาวต้นหญ้า หนูสาวมีใบกระดาษหนึ่งในมือ ใบกระดาษข้อความ ” ‘ทรัพย์สุดท้ายอยู่ด้านล่างรองรับของคุณ’ “ พวกเขาก้มศรีษะลงมาพบหินที่มีรูปร่างที่น่าสนใจ ที่ใต้หินมีตู้เล็กหนึ่ง พวกเขาเปิดตู้ และพบเหรียญทองที่มีความสวยงาม ที่เหรียญมีข้อความ ” ‘ขอบคุณที่เป็นนักสำรวจที่กล้าและกล้าหาญ! คุณได้หาทรัพย์ทั้งหมด’ “
หมายเล่ย์และหลิงร่วมกันแก้วกัน พวกเขาไม่เพียงพบทรัพย์ แต่ยังได้เรียนรู้คำศัพท์และวลีใหม่มากมาย การเดินทางครั้งนี้ทำให้พวกเขามีช่วงเวลาที่ทรงจำอย่างน่าสนใจในเช้าวันนี้
เริ่มการปฏิบัติการหาของทรัพย์
เช้าวันที่มีแสงแดดระลึกซัดใจ มิ่ม ได้รับบัตรฝากทรัพย์ที่มีลักษณะลึกลับลึกซึ้ง บนบัตรฝากทรัพย์นี้มีสัญลักษณ์ทั้งหลายที่ดูเหมือนแผนที่โบราณของยุคก่อนหน้า มิ่มตื่นเต้นเมื่อเขาเปิดบัตรฝากทรัพย์ พบว่าบนบัตรฝากทรัพย์มีจุดที่มีการหมายเลขและแสดงลักษณะของที่ตั้งที่แตกต่างกัน
มิ่มตัดสินใจเริ่มการหาทรัพย์สมบัติของตน แรกเขามาถึงหญ้าที่เขียวสีเข้ม ที่มีเชื้องายหนึ่งกำลังลากตัวเดินอย่างอยู่ใจและสงบสุข มิ่มตรวจสอบอย่างละเอียดและพบว่าบนใบไม้บนหญ้ามีสัญลักษณ์ของสัญญาณคำถาม มิ่มรวบรวมใบไม้ขึ้นมาและทันทีในตอนนั้น ข้อความบนใบไม้ได้กระจายออกมาว่า “หาหินที่ติดข้างแม่น้ำ”
มิ่มตามคำแนะนำของแผนที่ มาถึงแม่น้ำที่น้ำสะอาด และตามแม่น้ำหาหินที่มีลักษณะที่แปลกประหลาด หินนั้นมีสัญลักษณ์ของสัญญาณคำถาม และข้อความข้างหน้าหินว่า “หานกบนต้น”
มิ่มมองขึ้นไปที่ต้นไม้สูง พบนกหนึ่งตั้งอยู่บนต้น มิ่มพยายามเตือนนกด้วยการขยับมือ นกดูเหมือนจะตอบสนองต่อการเตือนของมิ่ม มีเสียง “บิ๊บิ๊บิ๊” มิ่มตกลงว่านี่คือคำชี้แนะของแผนที่ มิ่มเอาหินขึ้นมาและทันทีหินดังกล่าวปรากฏข้อความว่า “ไปหาหมายเหตุหนุนที่ตลาดดอกไม้”
มิ่มมาถึงตลาดดอกไม้ที่มีดอกไม้สีสันสวยงามมากมาย มิ่มตรวจสอบอย่างละเอียดในตลาดดอกไม้ และทันทีพบหมายเหตุหนุนที่มีวงแบบสีสวยงาม หมายเหตุหนุนนั้นตั้งอยู่บนดอกไม้หนึ่ง มีเสียง “ว่อว่อ” มิ่มเข้าชมอย่างอย่างละเอียดและใกล้ชมหมายเหตุหนุน
มิ่มตามคำแนะนำไปถึงบริเวณเงาต้นไม้ พบหมายเหตุหนุนที่มีแสงสว่างในแสงแดด มีเสียง “ว่อว่อ” มิ่มมาถึงทะเลสาบที่สงบสุข มิ่มเดินบริเวณบริเวณทะเลสาบ และทันทีมีนกน้ำบินขึ้นมาจากผิวน้ำ มีเสียง “กักกัก” มิ่มตกลงว่านี่คือคำชี้แนะสุดท้าย มิ่มเอาแผนที่ออกมาพบว่าจุดสุดท้ายคือเกาะเล็กในทะเลสาบ
มิ่มขึ้นเรือเดินทางไปยังเกาะนั้น บนเกาะมีต้นไม้เก่าแก่หนึ่ง ใต้ต้นไม้มีฝากที่ฝังดิน มิ่มขุดข้างต้นไม้ และเปิดฝากดังกล่าว ภายในฝากมีใบกระดาษหนึ่ง ใบกระดาษนั้นข้อความว่า “ขอบคุณที่คุณได้หาทุกทรัพย์สมบัติเรียบร้อยแล้ว”
มิ่มกระโดดขึ้นมาอย่างเต็มไปด้วยความดีใจ มิ่มสำเร็จในการหาทรัพย์สมบัติและเรียนรู้อย่างมากมาย มิ่มขอบคุณบัตรฝากทรัพย์ที่ลึกลับที่ทำให้เขามีเช้าวันที่ทรงพระเกียรติ
หาวัตถุที่แรก: อุปกรณ์เล็กในหญ้าเขียว
ในการหาของทรัพย์แรกของพวกเด็ก พวกเขามาถึงบริเวณสวนหญ้าที่มีสีเขียวอุดมสมบูรณ์ แสงแดดเข้ามาผ่านกิ่งไม้ ทำให้เกิดรูปแบบแสงเงาที่สวยงาม ลมเล็กน้อยเหนือขึ้นมา นำมาด้วยกลิ่นหอมสะอาด。เด็กๆ แต่งตัวอย่างอ่อนเพื่อไม่ทำลายหญ้าที่นุ่มนวล และตามหาข้อมูลบนแผนที่หาทรัพย์
ทันทีที่มีเงาเล็กๆ หนึ่งเดินออกมาจากหญ้า เด็กๆ ตื่นเต้นตามไป พบกับเชื้องายหนึ่งที่มีสีแดงเข้มบนท้อง ดูมีน่าสนใจมาก. พวกเด็กๆ ใช้ภาชิกลับเอามันไป ในขณะที่พวกเขาชมอย่างอ่อนไหว
“มองเห็นได้ว่านี่คือเชื้องายแดง!” มีเด็กหนึ่งกล่าวด้วยความตื่นเต้น
“มันคงจะเป็นของทรัพย์แรกที่อยู่บนแผนที่หาทรัพย์นี้ตามไป” เด็กอีกคนที่เป็นบรรยายตอบ
เด็กๆ ตัดสินใจที่จะพาเชื้องายนี้กลับไปที่บ้าน และต่อหน้าค้นหาข้อมูลต่อไป. พวกเขาทราบว่าในสวนหญ้านี้ ยังมีทรัพย์ที่ยังไม่ถูกค้นพบรอให้พวกเขาไปหาด้วย
：
หลังจากเจอชิงช้าวัตถุแรก เด็กๆ ต่างมีความหวังต่อการเดินทางหาทรัพย์ของพวกเขาต่อไปอีก แสงแดงข้างต้นที่ผ่านผลิงต้นไม้ลงมา สร้างแบบแสงเงาบนพื้นดิน พวกเขามาถึงพื้นที่ไม้เขาที่มีชาติพันธุ์ที่สวยงาม ต่อรอบเต็มไปด้วยต้นไม้สูง ที่มีหลอดอากาศที่ชัดแจ่มนาน
ทันทีเด็กๆ จึงตระหนักถึงสีสันสวยงามบนต้นไม้ สัญญาณเดินทางที่เฉพาะเจาะจงของต้นไม้ ตัวนกสีฟ้าเล็กอยู่บนต้นไม้ ชมดูว่าเด็กๆ อยู่นั้น และกลับมองลูกเล็กเห็นเด็กๆ แล้วเด็กๆ ต่างชมะและเล่ากันด้วยภาษาอังกฤษที่เรียบง่าย “ที่นี่! มีนกสีฟ้า! มันงามเลย!”
พวกเขาเข้าชมอย่างเงียบๆ ไม่ต้องการที่จะสะเทือนให้นกกลัว นกดูเหมือนไม่รู้สึกหวาดกลัว เจ้าอายุนุ่มอยู่และมองอย่างอยากหากออกมาพบเด็กๆ และเด็กๆ จึงแสดงความชื่นชมของพวกเขาด้วยภาษาอังกฤษ พวกเขาทำงานกันเพื่อบันทึกที่มีความสวยงามนี้ด้วยโทรศัพท์มือถือของพวกเขา ในกระบวนการนี้ พวกเขาไม่เพียงได้เรียนรู้ว่าจะบอกภาษาอังกฤษเพื่อเอาความสีของนก แต่ยังได้เรียนรู้ว่าจะบอกภาษาอังกฤษเพื่อแสดงความรู้สึกของตัวเองด้วย
เรื่อยมาไปถึงแต่ส่วนของหาทรัพย์ของพวกเขาที่มีชีวิตชีวาของมัน พวกเขาเห็นใบบั้งคาไหวร้อยๆ บินตัวละลายเมื่อกางเท้าในหน้าดอกไม้ ได้ฟังเสียงร้องง่ายๆ ของนก และรู้สึกกับความเวลาที่เหลือเชิงและระเบิดของธรรมชาติ ในการเดินทางหาทรัพย์ครั้งนี้ เด็กๆ ไม่เพียงได้รับของประมง แต่ยังได้รับความรู้หลากหลาย และได้เรียนรู้ว่าจะบอกภาษาอังกฤษเพื่อเอาเหตุการณ์และสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัวเองด้วย
ของสำคัญที่สาม:หินด้านแม่น้ำ
ในบ่ายที่มีแสงแดดระลอก มิ่ม และเด็กๆ ต่างก็ตัดสินใจที่จะเริ่มการหาของที่มีอาญาของพวกเขา。พวกเขาเดินตามทางตามทางเดิน และมาถึงแม่น้ำที่น้ำชัดเจนเห็นได้ถึงพื้นที่ดิน ปลาหลายตัวกำลังเล่นเลียนในน้ำ。
ทันทีที่มิ่มพบหินที่มีรูปร่างที่น่าสนใจ มันเลื่อยโยนอย่างสงบบนชายแม่น้ำที่มีทางเดิน。
“ที่นี้เป็นหินที่มีบางอย่างพิเศษ!” มิ่มตะโกนกล่าว。
เด็กๆ ทุกคนเดินมาเห็นหินนั้น และสนใจในการสังเกตสิ่งที่น่าสนใจของมัน มันมีพื้นผิวที่สมบูรณ์แบบ และสีที่เป็นน้ำเงินอ่อน ที่เหมือนกับสีของแม่น้ำนี้。
“มันคงจะมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ด้วย!” ลูกสาวหนึ่งคาดคะเนไว้。
มิ่มเห็นด้วยและตัดสินใจที่จะค้นหาต่อไป “เราควรเปิดหินดังกล่าวเพื่อดูในในนั้นมีอะไรบ้างหรือไม่?” มิ่มถาม
เด็กๆ ทุกคนยินยอม พวกเขากลับไปที่ที่พวกเขาพบหินนั้นก่อนหน้า และเปิดหินอย่างเตรียมพร้อม ขณะที่หินถูกเปิด ในในนั้นก็มีแผนที่หนึ่ง ที่มีจุดที่ที่มีการหมายเหตุ
“นี่คงเป็นหลักฐานของแผนที่หาทรัพย์!” มิ่มกล่าวกับความยินดี
เด็กๆ ทุกคนรวมตัวกันเพื่อตรวจสอบแผนที่นั้นอย่างละเอียด พวกเขาตัดสินใจที่จะตามของที่มีอาญาของพวกเขาตามลำดับที่แผนที่บอกไว้ และหินที่พบที่แม่น้ำนั้นกลายเป็นการค้นพบที่น่าสนใจที่สุดในการเดินทางของพวกเขา
ทรัพย์สินที่สี่: ใบหน้าครีบบัลลังก์ในหลังสวน
สงามแห่งเรื่องที่สี่คือดอกไม้เฟื่องฟ้าที่ในสวนหลวงเจ้าของสิ่งของที่ต้องหา มิ่มหยกตะโกนเข้าไปในสวนหลวงเจ้าของสิ่งของ ทั้งส่วนที่มีดอกไม้สีสันสดใสและมีกลิ่นหอม มิ่มหยกตะโกนตัวในไปหาอย่างโง่โอม จนได้พบกับดอกไม้ดอกชาติชายสีชมพู บนดอกไม้นี้มีเผาสีสวยงามและมีแสงวาบวาน มิ่มหยกยื่นมือออกไปโดยเงียบๆ และจับได้เผานี้ มันเลี้ยงตัวขึ้นในมือของมิ่มหยกและเล่นต้นๆ ด้วยความยินดีที่มิ่มหยกได้พบมัน
หลังจากได้สิ่งของที่สี่ มิ่มหยกและเพื่อนๆของเขาตะโกนกันเพื่อตรวจสอบแผนที่ พบว่าสิ่งของต่อไปคือหินที่ทางแม่น้ำ พวกเขาเดินตามทางที่แผนที่บอกไป และหาหินที่มีรูปร่างเด่นที่ทางแม่น้ำ ไม่นานพวกเขาก็พบหินที่มีรูปแบบที่สวยงาม ดูเหมือนว่าธรรมชาติได้ทำงานด้านศิลปะ
มิ่มหยกและเพื่อนๆของเขายังคงตามเส้นทางบนแผนที่ต่อไป แต่ละขั้นตอนเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความสนุกสนานในการค้นหา พวกเขาแบ่งปันความยินดีเกี่ยวกับการพบสิ่งของ และสนับสนุนกัน จนกระทั่งพบสิ่งของทั้งหมดด้วยเช่นกัน ในที่สุดพวกเขาจะมองกันและพบว่าสิ่งของทั้งหมดรวมกันกันเป็นรูปที่งดงาม เหมือนดัชนีแผนที่ซ่อนอยู่ของสิ่งของที่มีอยู่
การท่องเที่ยวหาสิ่งของครั้งนี้ไม่เพียงแต่ที่มิ่มหยกและเพื่อนๆของเขาได้รับสิ่งของ แต่ยังมีความสุขและความน่าตื่นเต้นที่พวกเขาได้ร่วมกันเวลาด้วยกัน พวกเขาได้เรียนรู้ถึงความสำคัญของการทำงานร่วมกัน และมีความเพื่อนกันดีขึ้นมากยิ่งขึ้นด้วยกันด้วย
ทรัพย์สินที่ห้า: ตะปูใต้เงาต้นไม้
ในทางการหาของที่สี่ เด็กๆ มาถึงบริเวณสวนที่มีสีเขียวชมพูมากมาย แสงอาทิตย์เข้ามาผ่านกิ่งไม้และสร้างรอยรัศมีบนพื้นดิน. แต่เด็กๆ ได้ยินเสียงเสียงเพลินที่สะท้อนเป็นตัวยง แล้วมองขึ้นแล้วได้เห็นหมากงุ่นหนึ่งที่บินต้นดอกที่แซงสวยตั้งแต่นาน. เด็กๆ รุ้งกันวิ่งเข้ามาอย่างระมัดระวังเพื่อใกล้ชมหมากงุ่นนี้ที่น่ารัก.
“มองเห็นแล้ว มันงดงามเกินไป!” เด็กคนหนึ่งเตือนว่า.
“เราจะเอามันเอาไปบ้านไหม?” เด็กคนอีกคนถาม.
“ไม่ พวกเราควรที่จะให้มันบินเสรี.” เด็กคนอีกคนกล่าวตัดสินใจ.
เด็กๆ ตัดสินใจที่จะเคารพเสรีภาพของหมากงุ่นและไม่ได้ขัดขวางมัน. พวกเขายืนอยู่และสนใจดูหมากงุ่นนี้ที่งดงาม. ขณะที่เข้าไปดูก็พบแผ่นหินที่ข้างของบริเวณดอกไม้มีรูปแบบที่บางแห่งเหมือนรายละเอียดฝายมัน.
“นี่ไม่ใช่แบบของแผนฝายอย่างไร?” เด็กคนหนึ่งกล่าว.
“เราก็คงพบของที่สี่ลำดับที่ห้าแล้ว?” เด็กคนอีกคนปลื้มปิติที่ถาม.
เด็กๆ ก็เริ่มตรวจสอบรูปแบบที่บนหินโดยสนใจเพื่อหาความหมาย. พวกเขาพบว่ารูปแบบเหล่านี้เป็นแผนที่ที่บันทึกสถานที่ที่จะหาของต่อไป. เด็กๆ มองเห็นกันเข้าใจกันแล้วก็ตัดสินใจที่จะยังคงเดินทางหาของต่อ.
ความดีใจจากการชนะ
เมื่อเด็กๆทำการหาของที่แห่งสุดท้ายสำเร็จแล้ว พวกเขาก็มาถึงที่แห่งที่สุดคือ แตงโมยาวฝนตกอยู่ภายใต้เถื่อนไม้พร้อมกับเมล็ดบาบันหมุนเวียนอยู่ที่ฝั่งท้องแสงและมีแสงรังรวมอยู่เป็นรอยที่ละแวก
เด็กๆจับตามองกันโดยรวมกัน สังเกตสัตว์หมึกที่งดงามเหล่านั้น ครูบอกด้วยภาษาอังกฤษ “เคยเล่ามันว่าสัตว์นี้เรียกว่าอะไรในภาษาอังกฤษ?” เด็กๆจับมือขึ้นมาตอบว่า “Dragonfly!” ครูยิ้มและอธิบายต่อ “ดีมาก! แตงโมยาวฝนเป็นที่รู้จักด้วยเงาวิวกางที่งดงามและความสามารถในการบินรวดเร็วของมัน. คุณอยากจะพิจารณาว่ามีสัตว์อื่นที่สามารถบินได้หรือไม่?”
เด็กๆก็เริ่มเจรจากันเกี่ยวกับสัตว์ที่ทุกคนรู้ว่าสามารถบินได้ ครูให้คำนำทางด้วยภาษาอังกฤษว่า “Birds, butterflies, และบางสัตว์ประเภทหมึกยังสามารถบินได้!” เด็กๆทำนายกันอย่างเด็ดขาด และหน้าตาของพวกเขาแสดงด้วยความยินดีของชัยชนะ
กับการตอบคำถามล่าสุดนี้ เด็กๆก็เกิดของทุกชิ้นแล้ว พวกเขาเข้ารวมกันและแบ่งปันความสุขและความรู้ที่เรียนรู้มาจากการหาของ “คุณทำงานที่ดีมาก! คุณได้เรียนรู้เกี่ยวกับโลกที่อยู่รอบตัวและทางที่จะพูดเกี่ยวกับมันด้วยภาษาอังกฤษ”
หน้าตาเด็กๆแสดงด้วยความเป็นฝันใจ พวกเขารู้ว่าการเดินทางหาของไม่ได้นำพามาทั้งของที่มีมูลค่าทางทางด้านทางหรือมากกว่านั้น คือความรู้และความสุขที่เขาได้รับมาจากครูซึ่งนำพาพวกเขาไปเล่าเกี่ยวกับทัญญาค์ที่มีอยู่ในธรรมชาติด้วยภาษาอังกฤษ และทำการสำรวจโลกที่ไม่ทราบกันด้วยพลังของภาษา
