ครอบครัวของฉัน และ การเรียนภาษาอังกฤษ ผ่านรายการเรียนภาษาอังกฤษแฟนตาซี และเกมส์สนุก

ในบทความนี้ เราจะไปตัวสำรวจโลกที่มีความสนุกสนานและแปลกปลาด และนำคุณไปทราบถึงการเรียนภาษาอังกฤษด้วยวิธีที่มีความมานะและสนุกสนาน ด้วยเรื่องราวที่มีชีวิตและเกมส์สนุกสนาน เราจะช่วยเด็กๆ ได้เรียนภาษาอังกฤษในบรรยากาศที่สบายใจและมีความสนุกสนาน ทำให้การเรียนภาษามีความสนุกและมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น พร้อมกันนี้เราจะเดินทางไปสู่การเรียนภาษาอังกฤษที่น่าสนุกและน่าประทับใจนี้ด้วยกันเอย!

เช้าวันที่เริ่มต้น

• “excellent morning, children! nowadays, we are going on an journey with a white chicken in the park. The sun is shining, and the park is waking up.”
• “เรื่องราวด้วยนักเรียนทุกคน! วันนี้เราจะไปสนุกกับนกขาวในสวนสนุก ทางแดดกำลังออกมาและสวนกำลังตื่นตัวขึ้น”

** 2：**- “As we stroll via the park, the white chicken meets new buddies: a playful squirrel, a graceful peacock, and a friendly duck.”- “ขณะเราเดินผ่านสวนสนุก นกขาวได้พบเพื่อนใหม่: หนูป่าที่เล่นสนุก, นกไก่ดาวที่เหมาะสม และเป็นเพื่อนที่น่ารัก”

** 3：**- “The buddies explore the park, jumping over vegetation, sliding down slides, and splashing in the pond.”- “เพื่อนๆ ได้สำรวจสวนสนุก ด้วยการกระโดดเหนือดอกไม้ เลื่อนลงไปที่สลาย และพลิกพลันในห้วยน้ำ”

** 4：**- “starvation moves, and the friends determine to locate a few meals. They look for bugs and berries inside the bushes and at the floor.”- “ความอดอยากเกิดขึ้น และเพื่อนๆ ตัดสินใจที่จะหาอาหาร พวกเขาหาแมลงและแบนเบอร์รี่ในต้นไม้และบนพื้น”

** five：**- “all at once, the white bird gets misplaced. The buddies are involved, however then they see a kind gardener who helps them locate their manner.”- “แต่ก็เกิดเหตุที่นกขาวเสียตาย พวกเพื่อนเกิดความวิตกกังวล แต่หลังจากนั้นพวกเขาได้เห็นเจ้าหน้าที่เกษตรกรที่ช่วยพวกเขาหาหนทางกลับ”

** 6：**- “The pals are glad to be back together. as the sun units, they are saying goodbye and promise to meet once more the following day.”- “เพื่อนๆ มีความดีใจที่จะได้พบกันอีกครั้ง ในทันทีที่ทางแดดวางแสง พวกเขาจึงจากกันและสัญญาว่าจะพบกันอีกวันต่อมา”

** 7：**- “The white fowl flies domestic, tired however happy, prepared for another day of journey within the park.”- “นกขาวบินกลับบ้าน อ่อนและมีความดีใจ พร้อมที่จะมาสนุกกับอีกวันของการออกเดินทางประมงในสวนสนุก”

เจอเพื่อนใหม่

การเริ่มต้นของช่วงเช้า

แสงแดดเข้ามาผ่านเสื่อโดยอ่อนๆ ทำให้แมวขาวตื่นขึ้นจากเก้าอี้นอน。มันยืนตัวและตัดสินใจว่าวันนี้มันจะเริ่มต้นการประสบประสงค์ใหม่ๆ มันกระโดดลงจากเก้าอี้นอน ผ่านเล่งเล่นเล็กๆ และมาที่ห้องครัวที่มีปลาทะยานที่มันชื่นชอบมากที่สุด。

เจอนักเพื่อนใหม่

แมวขาวเดินออกมาสู่สวนสนุกและพบกับกุ้งกางเขนที่มีพลังชีวิตอย่างมาก。พวกมันกำลังพูดกันด้วยการกระทำและเสียงเสียง และมีความสนุกสนานมากที่สุด ไม่นานหลังจากนั้น หงส์ที่มีความสงบมากเข้ามาเล่นด้วย พวกมันเล่นตลอดทางด้านดึกของกันในกาบฝนและต้นไม้ และมีเสียงเสียงปลิกปลิ่น

การสำรวจสวนสนุก

แมวขาวพาเพื่อนๆ ของมันเดินทางไปสำรวจทุกๆ มุมของสวนสนุก พวกมันพักผ่อนใต้หลังไม้ และเล่นตลอดทางบนแม่น้ำเล็กๆ แมวขาวพบเพลิงบั๊กหนึ่ง มันมองตาตาตามเพลิงบั๊กเท่านั้นจนกระทั่งเพลิงบั๊กตกเก็บอยู่บนดอกไม้หนึ่ง

การหาอาหาร

แมวขาวและเพื่อนๆ ของมันหารือว่ามีอาหารอยู่ที่สวนสนุก พวกมันตัดสินใจจะไปหาเอี้ยงและมะเขือเทศที่ดีที่สุด ในพื้นที่หญ้าหนึ่ง พวกมันพบกุ้งกางเขนที่กำลังทำงานอย่างหนัก แมวขาวเดินรอบๆ กุ้งกางเขนอย่างอ่อนๆ และกลับไปหาอาหารอื่น

การเสียใจและการช่วยเหลือ

ในขณะที่กำลังหาอาหาร แมวขาวเสียใจเพราะเดินทางเดินหน้าไม่ติดตามและติดตายอยู่ที่ที่แห่งหนึ่ง มันรู้สึกหวาดกลัวแต่ไม่ยอมจำเป็น ในตอนนั้น มีพนักงานสวนสนุกที่เข้ามาเห็นแมวขาวที่ติดตายอยู่ที่ที่แห่งหนึ่ง มันบอกให้แมวขาวให้ทำงานอย่างแน่นอน และพนักงานสวนสนุกนั้นนำแมวขาวกลับบ้านโดยความเป็นใจ

การพบปะและการแยกตัว

ด้วยความช่วยเหลือของพนักงานสวนสนุก แมวขาวและเพื่อนๆ ของมันก็ทำการหาทางกลับบ้านโดยที่เวลาสงามอีกครั้ง พวกมันสวยตายกันก่อนก่อนที่จะมีการแยกตัว และกล่าวกันว่าจะพบกันอีกครั้งในวันต่อมาเพื่อเล่นตลอด

กลับบ้านและความหวังในการประสบประสงค์ใหม่

ด้วยความช่วยเหลือของพนักงานสวนสนุก แมวขาวกลับบ้านด้วยความมีอาหารและความสุขสำหรับการประสบประสงค์ใหม่ๆ มันกลับบ้านด้วยความหวังที่จะมีการประสบประสงค์ใหม่ๆ ในครั้งต่อไป

สำรวจสวนสาธารณะ

ในเช้าวันที่มีแสงแดดอย่างมีชีวิตและดังงาม มิ่ม และเพื่อนๆของเขาตัดสินใจที่จะไปตามลำหนามในสวนสาธารณะที่ใกล้ที่สุด。พวกเขาสนุกสนานในการแต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่งดงาม และรับประทานของในกระเป๋าหลังและถังน้ำ พร้อมที่จะเริ่มทางการท่องเที่ยวอันยอดเยี่ยมนี้。

สวนสาธารณะที่มีต้นไม้ที่มีร่มและดอกไม้บานบาน กลมกลืนด้วยกลิ่นหอมของอากาศสะอาด。มิ่มและเพื่อนๆของเขาเดินตามทางเดินเล็กๆ ในสวนสาธารณะ ร่วมกันเสียงเสียวเสียงร้องอยู่ตลอดทางเดิน。

“ดูว่านั้นเป็นดอกชายหลวงสีแดง และนั่นเป็นดอกชายหลวงสีเหลือง!” มิ่มตะลึงตะลึงแสดงให้เพื่อนๆเห็นดอกไม้ในมงคลสวยงามของดอกไม้โกะโกะ

แล้วพวกเขาก็มาถึงชายหลวงของทะเลสาบที่มีน้ำสะอาดเห็นได้ชัดเจน และหนุนหน้าด้วยหนูน้ำที่เล่นตลอดไปตลอดเวลา มิ่มและเพื่อนๆของเขานั่งบนทางเดินของทะเลสาบ ชมทัศน์และสนุกกับช่วงเวลาที่แสนสงบนี้

“ว่าว่าทะเลสาบมีปลาที่ดูเป็นอย่างน่ารัก!” ลูกเล็กคนหนึ่งกล่าว

“ใช่และยังมีปลาเล็กล่องล่องในน้ำด้วย” ลูกเล็กคนอีกคนเสริมเติม

เดินตามทางเดินบนชายหลวงของทะเลสาบต่อไป พวกเขาพบที่ที่เรียกว่า “บ้านสัตว์เล็ก” ซึ่งมีสัตว์เล็กหลากหลายเช่น หนูหลวง หนูสามสี และหนูแก้ว มิ่มและเพื่อนๆของเขาสนุกสนานในการสังเกตสัตว์เล็กนี้ และเล่นเกมลับกับหนูหลวง

“หนูหลวง คุณซ่อนไปที่ไหนนะ?” มิ่มตะลึงตะลึงเรียก

“ฉันซ่อนไว้ที่หลังต้น!” หนูหลวงหนึ่งตอบกลับด้วยความหลอกหลอน

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว จนถึงเวลากลางวัน มิ่มและเพื่อนๆของเขารู้สึกขาดแคลนและอยากหยุดพักเพื่อรับประทานอาหาร พวกเขาจึงตัดสินใจที่จะหยุดพักบนเก้าอี้ที่มีร่มใต้ต้นไม้ และนำอาหารที่พวกเขาได้นำมาจากบ้านมาและรับประทานอาหาร พร้อมที่จะพูดคุยกัน

“วันที่เรามาตามลำหนามในสวนสาธารณะวันนี้มันสนุกมาก!” มิ่มกล่าว

“ใช่และเราต้องการที่จะมาอีกครั้งด้วย!” ลูกเล็กคนอีกคนเสริมเติม

หลังจากที่รับประทานอาหารเสร็จ มิ่มและเพื่อนๆของเขาก็เดินตามลำหนามในสวนสาธารณะต่อไป พวกเขายังพบสวนเล่นเด็กที่มีอุปกรณ์เล่นหลากหลายที่เด็กๆสนุกเล่นอยู่

“ฉันต้องการจะขับรถเล่น!” ลูกเล็กคนหนึ่งกล่าว

“ฉันก็อยากที่จะลองด้วย!” ลูกเล็กคนอีกคนตอบกลับ

เมื่อดวงอาทิตย์ตกแสงลงมา มิ่มและเพื่อนๆของเขาต้องการออกจากสวนสาธารณะด้วยความรู้สึกไม่พอพอดี พวกเขากลับบ้านด้วยความทรงจำและความดีใจที่มีอยู่ในใจ ทำให้การท่องเที่ยวที่สวนสาธารณะนี้กลายเป็นบทเรื่องที่ดีที่สุดในวัยเด็กของพวกเขา

ต้องการหาอาหารยอดเยี่ยม

วันเช้าที่มีแสงแดดอย่างเปลี่ยนแปลง กลุ่มเด็กที่มีความฝันสวยและดุดันได้มาที่สวนสาธารณะ พวกเขานำความสนใจและความกระตือรือร้นมากับตัวเอง พร้อมทั้งเตรียมที่จะหาอาหารซ่อนตัวในสวนสาธารณะนี้。เด็กๆ แบ่งตัวเป็นกลุ่มๆ แต่ละกลุ่มมีใบการ์ตูนที่มีสัตว์และอาหารต่างๆ บนมัน。

เกมส์เริ่มขึ้น เด็กๆ ต้องหาสัตว์ที่ตรงกับอาหารที่มีใบการ์ตูนของพวกเขา。พวกเขาเดินไปกันและหารือกันด้วยเสียงเสียงดุดัน สร้างบรรยากาศของความฝันสวยและความกระตือรือร้นทั่วสวนสาธารณะนั้น。

“ทำไม นี่เป็นหนุนหนุ่มสัตว์เสือเล็ก มันชอบกินหนุนหนุ่ม!” หนึ่งในเด็กชื่นชมบนใบการ์ตูนที่มีหนุนหนุ่มหลังของพวกเขาตอนนั้น。

“เราจะไปหาเลย ดูว่าสวนมีต้นหนุนหนุ่มไหม” อีกเด็กตอบกลับมา。

เด็กๆ ได้เดินไปตามทาง และหยุดลงมาหารือและสังเกตการณ์เสมอ พวกเขาพบต้นทรายอาหาร สวนสต๊อกเบอรี่ และหญ้าสีเขียวอย่างหนาแน่น

“เราเห็นว่ามีเบอรี่สต๊อกเบอรี่!” หนึ่งในเด็กตะโกนดังด้วยความตื่นเต้น

“เราสามารถนำเบอรี่มาและให้หนุนหนุ่มกิน” หนึ่งในเด็กของพวกเขาเสนอ

เด็กๆ ข้างขวางให้บางเบอรี่และหาหนุนหนุ่ม หนุนหนุ่มเห็นเบอรี่ที่มีอยู่ในมือพวกเขา จึงเดินมามากับความดุดัน

“ฉันทายาทายา หนุนหนุ่ม นี่คือเบอรี่ของเธอ” หนึ่งในเด็กมอบเบอรี่ให้หนุนหนุ่ม

หนุนหนุ่มกินเบอรี่อย่างดีด่วน และเด็กๆ ก็ตายาทายากันด้วยความดุดัน

เด็กๆ ยังคงหาสัตว์และอาหารอื่นๆ ในสวนสาธารณะ และแต่ละครั้งที่พวกเขาพบอะไรก็ทำให้พวกเขารู้สึกยินดีมาก

ในขณะที่หาอยู่ เด็กๆ ได้เรียนรู้ความรู้เกี่ยวกับสัตว์และอาหารมากมาย และยังได้และฝึกความสามารถในการสังเกตการณ์และทีมงานด้วย

ในที่สุด แต่ละกลุ่มทั้งหมดก็หาสัตว์และอาหารทั้งหมดได้ พวกเขาทำงานเสร็จแล้วเกมส์นี้ที่น่าสนุกนี้

การท่องเที่ยวหาอาหารที่นี้ทำให้วันสุดท้ายของเด็กๆ มีความมหาศาลยิ่งขึ้น พวกเขาไม่เพียงแค่สนุกด้วยกิจกรรมกลางแจ้ง แต่ยังได้รับความรู้และความดีด่วนด้วยด้วยเช่นกัน

：เดินทางเดินไปตายแล้ว：ช่วยเหลือ

เมื่อเช้าแห่งวันที่มีแสงแดงและท้องฟ้าชัดเจน หมายเด็ด และเพื่อนๆของเขาตัดสินใจที่จะไปสำรวจสวนสาธารณะที่ใกล้ๆ พวกเขาเดินไปบนทางเล็กๆ พร้อมกับชมภาพวาดที่มีน่าชมและบอกกับกันเกี่ยวกับการประมงที่จะเริ่มขึ้น

อย่างไรก็ตาม หมายเด็ดพบว่าพวกเขาเสียทาง และเขาเกิดความตกใจ แต่เพื่อนๆของเขาเยียวยาวว่า “ไม่ต้องกังวล เราจะหาทางกลับบ้านได้” พวกเขาเริ่มสังเกตสิ่งแวดล้อมโดยใจเปิดประสาน พยายามหาหลักฐานที่จะนำพาพวกเขากลับ

ทันทีหลังจากนั้น มีพนักงานเกษตรสวนอายุมากเดินผ่านไป ดูว่าหมายเด็ดและเพื่อนๆของเขามีหน้าทรมานและได้ถามว่า “คุณเสียทางไปแล้วไหม? ฉันสามารถช่วยคุณหาทางกลับไปได้” หมายเด็ดก็เห็นชัดและกดฝ่าย พนักงานเกษตรสวนจึงนำพวกเขาผ่านพุ่มดอก ข้ามลำห้วย และในที่สุดก็นำพวกเขากลับไปที่ออกจากสวน

เมื่อกลับสู่สวน หมายเด็ดและเพื่อนๆของเขาบอกว่า “นี่แท้จริงๆ ที่ต้องผ่านทางปฏิบัติที่ทุกครั้งบอกว่าเพื่อนๆและความดีใจจากบุคคลแปลกหน้ามีความสำคัญมาก” การเสียทางครั้งนี้ไม่เพียงแต่ทำให้พวกเขาได้ตระหนักกับการเผชิญหน้ากับความท้าทาย แต่ยังทำให้พวกเขาชื่นชมความสัมพันธ์ที่มีอยู่ด้วย

บนเดินทางกลับบ้าน หมายเด็ดและเพื่อนๆของเขาสัญญากันว่า ไม่ว่าจะเกิดปัญหาอะไรก็ตามในอนาคต เราต้องช่วยกันและเอาไว้กันด้วยมือ พวกเขาเชื่อว่า ทางร่วมมือกัน ไม่มีสิ่งใดที่เราไม่สามารถทำได้

การพบปะอีกครั้งและการแยกย้าย

เช้าวันที่มีแสงแดดอย่างมีลมที่สวยงาม หมอยมีและเพื่อนๆ ของเขาตัดสินใจที่จะไปหาอาหารในสวนสาธารณะที่ใกล้ที่สุด โดยมีความน่างามและความเต็มไปด้วยความรุ้งเรืองในใจ

หมอยมีรีบเอากระเป๋าเล็กออกมา ซึ่งในกระเป๋านั้นมีอาหารเล็กๆ ที่พวกเขาชื่นชอบมากที่สุด พวกเขาเดินไปตามทางเดิน ขณะที่ชมพืชและไม้ตามขบวนเท้า และหารือแผนของวันนี้

“เราต้องการหาอาหารอะไรบ้าง?” หมอยมีตัวตามคำถาม

“ฉันคิดว่าเราอาจจะหาผลไม้ในสวนสาธารณะได้” ฮวายขอนโนยนกล่าว

“ดีแล้ว ลองดูให้ดูแน่นอนว่าจะไม่เสียไป” กังยอนยิ้มตอบ

พวกเขาเดินไปโดยสนใจและสนองสนอง ตระหนักว่ากวางหนึ่งตัวหยุดอยู่บนต้นไม้ มีขนมขนมแห่งอาหารในปาก

“ดูว่ากวางนั้นกำลังกินขนม!” ฮวายเรียกด้วยความตื่นเต้น

“เหล่าว่า!” หมอยมีตามความตื่นเต้น

พวกเขาตัดสินใจเข้าชมใกล้กว่าเพื่อดูว่ากวางกำลังกินขนมได้อย่างไร ในตอนที่พวกเขากำลังเข้าชม หนึ่งตัวหมางตัวจากต้นไม้ตกลงมา ตาของมันทีมโทษออกมาอย่างเปิดเผย ดูเหมือนว่ามันกำลังหาอะไรบ้าง

“หมางตัวกำลังหาอะไร?” กังยอนตื่นตระหนัก

“อาจจะเป็นอาหารไหม นั่นเอง ขอให้พวกเราช่วยด้วย” หมอยขอนโนยน

พวกเขาตามหมางตัวไปสู่พื้นที่หญ้า หลายชิ้นอาหารที่เหลือเชิงเหลืองสะสมอยู่บนพื้น พวกเขารวบรวมอาหารเหล่านั้นและจัดให้หมางตัวกิน

หมางตัวมองว่ากันแล้ว ดูเหมือนว่ามันรู้สึกขอบคุณ มันเริ่มกินอาหาร ขณะที่กินมันเริ่มดูว่าพวกเขาอยู่ที่นั่น

“หมางตัวดูเหมือนว่าจะหิวมาก” ฮวายกล่าว

“ใช่แล้ว พวกเราจะช่วยมันด้วย” หมอยยอมรับ

ในตอนที่พวกเขากำลังหาอาหารต่อไป พวกเขาได้ช่วยหมางตัวและหมางหมอง และได้รับมาซึ่งมิตรภาพและความสุข

ในที่สุด พวกเขาก็หาได้ผลไม้แห่งที่ระลึกถึง และพวกเขาเรียกกันเข้ามากัน และแบ่งกันรับผลจากธรรมชาติ

“การเดินทางสนุกสนานของวันนี้ได้ดีมาก” หมอยมีตามความรู้สึก

“ใช่แล้ว พวกเราไม่เฉยชอบแค่หาอาหาร แต่ยังได้พบเพื่อนใหม่ด้วย” ฮวายเสริม

เมื่อดวงอาทิตย์จะตกลง พวกเขาก็ติดตามกันทำนองที่เต็มไปด้วยผลงานและความทรงจำที่ดี กลับบ้านกัน

การเดินทางประมงสวนสาธารณะนี้ทำให้พวกเขาได้ตระหนักถึงการแบ่งปันและช่วยเหลือ และทำให้พวกเขารักธรรมชาติมากขึ้น

“กลับบ้าน”

อาทิตย์ที่อบอุ่นแห่งฤดูใบไม้ผลิ์，หนูตะวันอ่อนหลุดหล่นตลอดพื้นลุ่มในป่าสวนแห่งนี้เพื่อเพลิงดนตรีสนุกสนาน。มันผ่านเข้าไปในหญ้าสีเขียวสีเทา และกระโดดเหนือต้นไม้สูง จนมาถึงที่ดินดอกงิ้วที่มีนวดที่มีสีสันประกอบกันอย่างงดงาม ซึ่งดอกไม้หลากหลายที่ดินต่างกันตลอดตลอดที่เผยออกเป็นรายตรงกันข้ามกันที่ดินในนั้น

หนูตะวันอ่อนได้พบกับหนูปอแพะ ที่กำลังสะสมหอบลูกมะกอกอยู่ หนูตะวันอ่อนก็สงสัยว่า “หนูปอแพะ ทำไมคุณจะสะสมหอบลูกมะกอกนั้นมากเช่นนี้ไป?” หนูปอแพะตอบด้วยฉายใจและบอก “เพราะราศีหนึ่งแล้ว ฉันต้องเก็บหอบลูกมะกอกเพื่อบริโภคในเวลาเย็นของฤดูหนาว”

ขณะนั้น หนูหอมมันหนุกมาตามด้วย บันทึกต้นหอมดอกไม้มากมาย หนูตะวันอ่อนก็ถามว่า “หนูหอมมันหนุก ทำไมคุณจะบันทึกต้นหอมดอกไม้นี้มากมายเอง?” หนูหอมมันหนุกตอบได้ดีดหน้าว่า “ฉันจะนำต้นหอมดอกไม้นี้กลับบ้านเพื่อบริโภคกับครอบครัวของฉัน”

หนูตะวันอ่อนและสัตว์เลี้ยงลูกขายคุยกันตลอดเวลา ไม่ทราบเวลาเท่าไหร่ที่ผ่านไปจนมีเท่าแห่งคืนเข้ามาแล้ว หนูตะวันอ่อนจึงจำได้ว่าตัวเองยังไม่ได้กลับบ้าน จึงจากการเคลื่อนไหวกับเพื่อนๆและเดินตามทางกลับบ้าน

หนูตะวันอ่อนผ่านพื้นป่าสวน กระโดดเหนือลำห้วย จนมาถึงบ้านของตนเองเสมอ หนูตะวันอ่อนเปิดประตูบ้าน พบว่าในในห้องที่มืดมนเมื่อเปิดไฟ มารดาของหนูตะวันอ่อนกำลังเตรียมอาหารในห้องเตรียมอาหาร

หนูตะวันอ่อนตะโกนว่า “มารดา ฉันกลับมาแล้ว! วันนี้ฉันพบเพื่อนๆมากมายในป่าสวน และเรายังแบ่งปันอาหารกันด้วย”

มารดาของหนูตะวันอ่อนยิ้มและบอก “น่าดีมาก ฝากทุกคนในหนู ในทุกที่เราต้องแบ่งปันความดีกับเพื่อนๆ เพื่อให้ความเรียบร้อยของเราและเพื่อให้เพื่อนๆของเราหนาแน่นขึ้น”

หนูตะวันอ่อนเอ่อหน้า รู้สึกอ่อนไหวและสุขสำนึกมาก มันรู้ว่าในบ้านนี้มีรัก มีความดี และมีเพื่อนๆที่รักเสมอโดยเฉพาะ