ที่อยู่ในป่าลึกลับ หาบ้านสัตว์ การเดินทางผ่านป่า

ในบ่ายที่มีแสงแดดระลอก หนูต้นหมวกโทม เดินทางเข้าไปในป่าเพื่อเดินทางออกจากการเดินทางของเขา ติดตั้งตัวด้วยกระเป๋าของเขาที่เต็มไปด้วยวัตถุของการออกป่าหลังงานของเขา ป่าเต็มไปด้วยลึกลับและข้างเขียน โทมพร้อมทั้งรับรองว่าจะพบกับแช่งใดๆ ที่อาจเกิดขึ้นในป่านี้ที่เขาจะเข้าไปสู่เลย

หน้าต่างของช่วงเช้าที่อาจงาม

หาของทรัพย์ฝังที่สวนหนูตะวันตระหนักถือตะกร้าเล็กๆ และตัดสินใจที่จะหาของทรัพย์ฝังในสวน. มันวิ่งตามทางเดินเดินไปโดยนั่น และพบเพื่อนมากมายตามทางเดิน.

เข้าไปตรวจสอบลับลับของป่าอย่างไรก็ตาม หนูตะวันตระหนักพบทางเดินเล็กๆ ที่นำไปสู่ป่า. มันอยากสอบสวนและเดินตามทางเดินนั้น พบสิ่งมีชีวิตที่น่าตื่นตระหนกอย่างหลากหลาย อย่างเช่น นกที่ร้องเพลง หนูสัตว์ที่เต้น และหรือหมึกที่สามารถพูด.

พบที่อยู่ของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ำนมหนูตะวันตระหนักพบที่อยู่ของนกเลี้ยงลูกด้วยน้ำนม มันช่วยพูดว่า “สวัสดี นกเลี้ยงลูกด้วยน้ำนม บ้านของคุณเป็นสิ่งที่สวยงามที่นี้!” นกเลี้ยงลูกด้วยน้ำนมตอบว่า “ขอบคุณที่มาชม หนูตะวันตระหนัก บ้านของฉันเป็นที่อาศัยที่ฉันสร้างด้วยต้นไม้และใบไม้.”

แก้ปรัชญาและชนะรางวัลหนูตะวันตระหนักยังคงเดินทางต่อในป่า มันพบกล่องที่มีปรัชญาต่างๆ ซึ่งแต่ละปรัชญาเป็นหลักฐานที่มีของทรัพย์ฝัง. หนูตะวันตระหนักใช้สมองแก้ปรัชญา และแก้ได้ทั้งหมด จนถึงของทรัพย์ฝัง.

หนูตะวันตระหนักกลับบ้านโดยพร้อมเอาของทรัพย์ฝังที่มันหามา และรู้สึกเป็นอันเอาใจกลัว. มันตกลงว่า จากการที่ออกมาสอบสวนก็จะพบสิ่งที่ดีและสวยงามมากมาย. มันตัดสินใจที่จะกลายเป็นหนูที่มีกำลังใจและหากินในสิ่งที่ยังไม่ทราบกันอีกด้วย.

หาทรัพย์สมบัติที่ซ่อนไว้

ในป่าแบบลึกลับนี้ เด็กๆ ออกเดินทางค้นหาทรัพย์สมบัติซึ่งซ่อนอยู่ที่ใต้ต้นไม้ที่เต็มไปด้วยแสงและร่วงแสงที่เข้ามาผ่านกิ่งไม้ น้ำตกแรงกะเพราะเสียงร้องของรงคอนี่ซึ่งกระจายมาตลอดเส้นทางเดินทางของพวกเขา พวกเขามีแผนที่มีหลักประกาศซึ่งวาดเส้นทางที่โค้งโค่องเข้าไปในลึกที่ใต้ป่า

เด็กๆเดินตามทางและหาเจอกับข้อมูลต่างๆ หนึ่งใบการ์ดของมันเขียนว่า “หาสายน้ำบนฝั่งหนึ่งของทางน้ำ ที่ด้านใต้หินใหญ่มีใบกระดาษซึ่งซ่อนไว้” พวกเขาตามคำสั่งไปหาทางน้ำ และหาเจอใบกระดาษซึ่งซ่อนไว้ใต้หินใหญ่บริเวณทางน้ำ บนใบกระดาษเขียนว่า “ผ่านชุมต้นแล้วคุณจะเห็นบ้านไม้เล็ก”

พวกเขาผ่านชุมต้นและยืนยันว่ามีบ้านไม้เล็กที่มีล็อคด้านใน บนประตูมีใบกระดาษเขียนว่า “ล็อคที่หลังบ้านนี้ต้องการคำว่า ‘glad’ เพื่อเปิด” พวกเขาได้รับแค้ะว่าความยินดี และทำตามโดยการใช้คำว่า “glad” ที่ปรับแต่งเป็นภาษาอังกฤษ เพื่อเปิดด้วย “happy” และพบกับฝานเล็กที่มีมาศาลที่มีแก้วเงินและขนมทองสีชาติต่างๆ

เด็กๆต้องปรับปรุงที่ดูจะจับความตายอย่างมากเพื่อหาทรัพย์สมบัติสุดท้าย หนึ่งใบการ์ดเขียนว่า “ที่ด้านตะวันออกเฉียงใต้ของป่า มีต้นทองไม้โก้กซึ่งมีตะกร้านำออกเอาหลักประกาศต่อไป” พวกเขาตามคำสั่งไปหาต้นทองไม้โก้นั้น และหาเจอตะกร้าที่มีน้ำในหีบด้วยสีเข้มที่ขาว เมื่อทำลอกของน้ำออกมาแล้วมีข้อความเขียนบนหีบว่า “ใช้น้ำนี้เพื่อปลูกน้ำตาวัยดีที่สุด”

พวกเขาหาเจอดอกไม้ที่ดีที่สุดและตะกัวน้ำมายังดอกไม้ดังกล่าว ดอกไม้แรงเปิดตัวด้วยแสงที่เปิดโอกาสและมีแผนที่ใหม่ปรากฎขึ้นในชายเมฆดอกไม้ แผนที่ที่มีการติดตามว่า “ทรัพย์สมบัตินั้นอยู่ด้านใต้นั่น” พวกเขาตามแผนที่ที่นี้ และหาเจอหว่องหลังโก้หลังต่างๆที่มีทรัพย์สมบัติที่กล่องกว่าวาล์ลาเหลือง

เด็กๆยอดนิ่มตกและเปิดทรัพย์สมบัติออกมา พบว่าที่นั้นไม่เพียงแต่เงินทองและขนมทอง แต่ยังมีหนังสือซาลที่มีข้อมูลเกี่ยวกับป่าที่สำคัญ พวกเขารู้ว่าการแปลงหาทรัพย์สมบัตินี้ไม่เพียงแต่หาแต่ทรัพย์สมบัติแต่ยังเรียนรู้ความกล้าหาญ ซึ่งประสงค์และทีมงานของพวกเขาด้วย

เข้าไปสำรวจลับโลกป่า

เมื่อเช้าแก้วที่มีแดดออกสวยงาม หมิ่นและเพื่อนของเขาตัดสินใจจะไปเล็งชมป่าใกล้บ้าน。พวกเขาสวมชุดเสื้อเรียบง่าย ใส่หน้ากากสำหรับปกฝีแก้ว และตั้งแต่ที่มีกระเป๋าน้ำและตะกร้าในหลัง ทั้งก็ออกทางไปยังป่ากับความยิิงยอดใจต่อไป。

ป่านี้เต็มไปด้วยลึกลับและประหลาดใจ พวกเขาเดินตามเส้นทางเล็กๆ และมักหยิบพวกอะไรใหม่ออกมาตามทาง. หมิ่นเห็นหนูสัตว์ที่กระโดดต้นไม้อย่างเร็วเร็ว หางของมันเหมือนเงาที่ใหญ่ หมิ่นร้องเสียงด้วยภาษาอังกฤษว่า “มองเห็นหนูสัตว์! หางของมันเหมือนอุบาย!”

เมื่อเข้าถึงพื้นที่บางๆ พวกเขาพบกับดอกไม้งานที่งดงามแห่งนี้ ดอกไม้มีสีที่หลากหลายทำให้บางสีแสดงให้เห็นเมื่อเน้นออกมาในแสงแดด หมิ่นพบดอกมะลิงก์สีแดง และทำให้เขาตะลึงว่า “เจอดอกมะลิงก์สีแดง! มันงดงามที่เกินคาด!”

ในดินในป่าที่ลึกลงไป พวกเขาพบทะเลสาบที่สงบสุขนี้ น้ำทะเลสาบชัดเจนขึ้นไปได้เห็นได้ชัดและเห็นเป็นดาวนกหนึ่งในน้ำ. หมิ่นพูดเสียงด้วยภาษาอังกฤษว่า “มองเห็นนก! มันกำลังว่ายน้ำในทะเลสาบ. ที่นี่เป็นที่สงบและสง่ามาก!”

ทันทีที่ลมเฟื่อนเข้ามา ต้นไม้ทำงานที่เต้นเรียบร้อย หมิ่นรู้สึกหวาดเกรงและจับมือกับเพื่อนเขา. หนึ่งครั้งที่มีหนูตู้ที่รีบวิ่งออกมาจากพุ่มในหญ้า มันดูเหมือนเป็นเพื่อนดี หมิ่นก็หดหู่ออกมาว่า “สวัสดีหนูตู้เล็ก! ไม่จำเป็นต้องหวาดเกรง.”

พวกเขายังคงเดินทางเลี้ยวโหมกในป่า และพบอะไรที่น่าสนใจมากมาย มีใบเมฆในกิ่งไม้ที่หล่นเต้นไปที่ดอกไม้ มีมดตาและผึ้งรวมด้วยกันนำน้ำตาสนิทสนาม และนกบินบนต้นไม้ร้องเสียงเพลง. หมิ่นและเพื่อนของเขาติดต่อกันด้วยภาษาอังกฤษ และแบ่งปันการค้นหาและการรู้สึกของพวกเขา.

พวกเขาเดินถึงทางออกของป่า หมิ่นหมองหลังกลับมา ป่าดังนั้นดูเหมือนโลกที่มีความฝันและประหลาดใจที่มากมาย หมิ่นกล่าวว่า “ป่านี้เป็นที่มีความเจาะจง! พวกเรามีการเดินทางออกป่าที่สนุกสนานและน่าจดจำมากในวันนี้.”

พวกเขากลับบ้านด้วยความรู้สึกที่สนุกสนานและมีประโยชน์ที่มากมาย การเดินทางแสวงชมป่านี้ไม่เพียงแค่ทำให้พวกเขาได้รู้มากมาย แต่ยังทำให้พวกเขารู้สึกกับความงามของธรรมชาติด้วย.

ขึ้นตามคำสั่ง นี่คือการแปลของคำว่า “” ในภาษาไทย:”หาบ้านของสัตว์”

กลุ่มเด็กเริ่มวันที่แสงแจ้งใส่มาด้วยความสนุกสนานตามคอยคุณอาจารย์เข้าไปยังป่าที่ลึกลับ ป่านี้มีหลายลักษณะลับที่รอดูจากการเข้าค้นคว้า

เด็กๆ ตามทางของอาจารย์และเดินอย่างโต้ตอบตามลำเนาทางเล็ก ๆ ทันทีที่เข้าไปในป่า พวกเขาได้ยินเสียงร้องหน้าใหญ่ที่สนิท ดังนั้นเด็กๆ หยุดเดินและฟังด้วยความสนุก แล้วแสดงมาซึ่งทางข้างหน้าเล่าว่า: “เห็นนะเด็กๆ! ตรงนี้มีกลุ่มไก่แดง”

อาจารย์เอาเลนาเทาะตาชมไปทางที่ไก่แดงอยู่และนำมาชี้: “ใช่แล้ว นั่นคือไก่แดง มันอาศัยอยู่ตรงลึกของป่าและชอบแตกต่างตามต้นไม้”

เด็กๆ ก็กลับมาเดินต่อ ไม่นานหลังจากนั้นพวกเขาก็พบแม่น้ำแห่งหนึ่ง น้ำในแม่น้ำชัดเจนมองเห็นได้เพียงใด ปลาวานเล่นอย่างอิสระในน้ำเป็นจำนวนมาก อาจารย์ถอดกุญแจขึ้นและมีใบวาดภาพของสัตว์น้ำต่างๆ อยู่เล่า: “ใครจะบอกให้รู้ชื่อของสัตว์เหล่านี้ และอะไรที่มันกิน?”

เด็กๆ แต่ละคนขึ้นมาตอบโต้ อาจารย์ยืนยันข้อมูลที่เด็กๆ กล่าว หลังจากนั้นพวกเขาก็เดินไปไปที่หญ้าหลายลอย หญ้าที่มีหนูเล็กหนึ่งกำลังกินหญ้าอยู่ เด็กๆ ของเราร้องขอแสดงทางมายังหนูเล็ก: “เห็นนะเด็กๆ! นั่นคือหนูเหล็ก”

อาจารย์นำเด็กๆ ไปสังเกตสิ่งแวดล้อมของหนูเล็ก และนำเสนอข้อมูลเกี่ยวกับพฤติกรรมของหนูเล็ก ต่อมาพวกเขาก็ได้พบกลุ่มสัตว์เส้นนอกที่หลับอยู่ อาจารย์เล่าเกี่ยวกับประวัติการเก็บอาหารของสัตว์เส้นนอก

ในบริเวณที่มีป่าที่กว้างขวางในลึกของป่า เด็กๆ พบบ้านไม้เล็กหนึ่ง อาจารย์อธิบายว่า: “นี้คือบ้านของผู้ดูแลป่า ผู้ที่เป็นผู้รักษาและปกป้องสัตว์และพืชพรรณที่นี่” เด็กๆ สนุกกับการถามผู้ดูแลป่าเกี่ยวกับงานของเขา และอาจารย์ยื่นยันข้อมูลเล็กๆ ทุกอย่าง

เด็กๆ ก็เดินต่อไปสู่พื้นที่ที่มีดอกไม้ที่สวยงาม ดอกไม้สีสันต่างๆ แสดงงามในแสงแดด อาจารย์นำมาใบวาดภาพดอกไม้ต่างๆ ให้เด็กๆ หาชื่อ ในขณะที่เด็กๆ วิ่งวายไปตามทางดอกไม้ดินที่เปิดดอกและสนุกสนานกับธรรมชาติ

การท่องป่าครั้งนี้ของเด็กๆ ไม่เพียงแต่จะได้เรียนรู้ความรู้เกี่ยวกับสัตว์และพืชพรรณ แต่ยังได้ประทับใจกับองค์ประกอบของธรรมชาติอีกด้วย โดยนำบรรยายของกำลังทรัพย์และความดีเป็นปริมาณมาจากป่าที่ลึกลับนี้ แล้วก็หลบหนีออกจากป่าด้วยความยินดีอย่างมาก

，

เมื่อวันอาทิตย์แล้งและมีแดดอาลี้สวยงาม เด็กๆ รู้สึกดีใจที่มารวมตัวกันในห้องเรียนเพื่อเริ่มเกมหาของลับที่มีความสนุกสนานนี้。ครูเอาแผนที่มาและบวาล์กฟื้นที่มีป่าทึบทึ้ง และภายในป่านั้นมีบ้านของสัตว์เลี้ยงลูกสาวหลากหลายสีชัดเจน。

ครูชี้แจงว่า: “วันนี้เราจะร่วมกันเดินทางผ่านป่านี้เพื่อหาบ้านของสัตว์เลี้ยงลูกสาว แต่ละบ้านของสัตว์มีสีที่แตกต่างกัน คุณจะต้องสอบถามสีนั้นเพื่อคาดเดาว่าเป็นบ้านของสัตว์เลี้ยงลูกสาวไหน”

เด็กๆ จึงทุกคนต่างชมชั่งและเริ่มหาบ้านของสัตว์ตามแผนที่บนหน้าปากกาสีของครู พวกเขาเดินตามทางเดินที่มีรอยเท้าของสัตว์ที่ป่า และหารือกันเกี่ยวกับสัตว์ที่อาจจะเป็นบ้านของพวกเขา จนกระทั่งหนึ่งเด็กชี้ถึงบริเวณที่สีเป็นสีแดงบนแผนที่และพูดว่า: “นี่อาจเป็นบ้านของหนูเพราะหนูชอบอยู่บนต้นไม้ที่เก็บตาก”

ทุกคนตกลงและพวกเขาเริ่มหานั่งหลังหลวงของต้นไม้ หลังจากการค้นหากว่าไม่นาน พวกเขาก็เจอกับที่หลังหลวงสีแดงบนต้นไม้ เด็กๆ จึงตะลึงตะละงว่า: “เราหาได้บ้านของหนูแล้ว!”

หลังจากนั้น พวกเขาก็ต่อเดินตามของที่แผนที่บอกไว้ต่อไป และมาถึงบริเวณหญ้าที่มีหญ้าเต็มเต็ม หนึ่งเด็กชี้ถึงหญ้าหลุดหนึ่งบริเวณเพื่อพูดว่า: “นี่อาจเป็นบ้านของหนูโดยเจ้าหญิงเพราะหนูชอบอยู่ในหญ้าหลุดที่สะดวกสบาย”

ทุกคนยอมรับและพวกเขาก็เริ่มค้นหาและพบหนูหนึ่งที่นอนหลังจากนั้น เด็กๆ จึงเต้นเตลเลิญว่า: “เราหาได้บ้านของหนูโดยเจ้าหญิงแล้ว!”

และเช่นนั้น พวกเด็กก็หาได้บ้านของสัตว์เลี้ยงลูกสาวอื่นๆ อีก เช่นแมว สุนัข หมู และเป็นต้นไป แต่ละบ้านที่พวกเขาหาแล้ว ครูจะมอบรางวัลเล็กๆ ให้ เช่น ตะกร้าตัดแบบ หรือของเลี้ยงเล็กๆ หรือตะกร้าน้ำตาก

เด็กๆ ก็หาได้บ้านของสัตว์เลี้ยงลูกสาวหมีสุดท้าย ซึ่งเป็นหลุมไม้ใหญ่ที่มีความสบายและร่มแรงเรียบ จนเด็กๆ มีความสุขในการเล่นตามไปในหลุมไม้นั้น และเหมือนจะเป็นเจ้าของป่านี้ด้วย

หลังจากที่เกมเสร็จลง ครูนำเสนอความได้เปรียบจากกิจกรรมวันนี้ว่า: “วันนี้เราไม่เพียงหาบ้านของสัตว์เลี้ยงลูกสาวแต่ยังเรียนรู้ว่าเป็นอย่างไรที่จะสังเกตและประเมินสถานการณ์ด้วยตัวเอง ขอให้ทุกคนใช้ทั้งสิ้นเทคนิคเหล่านี้ในชีวิตประจำวันของตัวเองและกลายเป็นเด็กที่สนุกกับการค้นหาและการตามหา”

เด็กๆ ทั้งหมดกลับบ้านด้วยความรู้และความสุขที่แตกต่างกัน หลังจากครบกิจกรรมการหาของลับที่น่าตื่นเต้นนี้